Het kind dat niet gezien wordt

Als ‘super’ roepen te weinig is en verwennen verwaarlozen betekent.

‘Het kind dat niet gezien wordt’ is een vertaling van ‘Das Ubersehene kind’ van Beate Letschert-Grabbe dat eerder (in 2021) in het Duits is verschenen. Het is gebaseerd op de Individualpsychologie van Alfred Adler en maakt de kernideeën van bemoediging tot leidend motief. De auteur neemt de overwegingen van de studenten mee in haar eigen reflecties. Er wordt ingegaan op het omgaan met kinderen die opvallen door hun gedrag. In deze context krijgt de samenhang van de bemoediging van kinderen en tegelijk de bemoediging van leraren een centrale rol.

Beate spreekt kinderen uit groep 6 (in Duitsland) over pedagogische vragen. Uitgangspunt is de observatie dat kinderen met hun legitieme behoefte aan aandacht, zorg en erkenning vaak over het hoofd worden gezien. Uit de gesprekken blijkt hoe gedifferentieerd de kinderen reflecteren op hun ervaringen thuis en op school en hoe precies ze kunnen zeggen wat hen sterkt en bemoedigt. Veel van wat belangrijk is voor hun ontwikkeling gaat verloren door verwenning en verwaarlozing, door de hectiek van het dagelijks leven en door veelgebruikte, holle frasen (zoals ‘Je kunt het!’).