Schitterende verontrusting

Carel Willink (1900-1983) is een boegbeeld van de Nederlandse schilderkunst van de twintigste eeuw. Tegen het eind van zijn leven was hij uitgegroeid tot de bekendste levende schilder van het land. Dat kwam mede door zijn zichtbaarheid in de media, die ook veel aandacht schonken aan zijn enerverende persoonlijke leven. Maar vooral was Willinks naam verbonden met talrijke eigenaardige, vervreemdende schilderijen. De een verguisde hem omdat hij niet abstract schilderde en niet vernieuwend zou zijn. De ander bewonderde hem vanwege zijn voortreffelijke techniek en meer nog de geheimzinnige, onheilspellende atmosferen in zijn werk.

In deze rijk en met fraaie kleurenreproducties geïllustreerde biografie beschrijft Rémon van Gemeren het leven van Carel Willink en legt hij een relatie tussen Willinks persoonlijkheid, zijn werk en de tijd waarin hij leefde. Zo ontstaat het beeld van een aimabele, afstandelijke en pessimistische man, voor wie de wereld onsamenhangend en absurd was. Daarom schilderde hij dingen die hij mooi vond: dit waren zijn enige zeker heden te midden van alle onmacht en vergankelijkheid. ­