Con amor

Niets is wat het lijkt
Maar alles is zoals het is

Deze psychologische thriller neemt de lezer mee naar een wereld van macht en manipulaties, venijn en ontrouw in zowel werkrelaties, liefdesrelaties als familierelaties.
Wat is goed en wat is kwaad? Waar begint liefde en waar eindigt haat? De verhalen van Peter Van Damme en Joris De Vries lijken zo verschillend of toch niet?

Een boek over oordelen en veroordelen met vaak desastreuze gevolgen.

Het debuut van Paul Groeninckx (1957) woonachtig in Gent (B) en regelmatig verblijvend op het paradijselijke eiland La Palma, samen met zijn echtgenote Greta.

Deel uit het midden van het boek:

Peter Van Damme schrok die nacht om drie uur wakker uit een woelige slaap. Hij had gedroomd. Of beter gezegd: hij had een nachtmerrie gehad.

Zijn assistente had recht tegenover hem gezeten en hem in koelen bloede ontslagen.

‘Peter, we kunnen je niet in dienst houden. Jouw houding strookt niet met de bedrijfscultuur en is in strijd met onze normen en waarden. Jij werkt op een onethische manier en ethiek in business is een van onze hoogste bedrijfswaarden. Bovendien ontvang je een vergoeding gelijk aan zes maanden loon. Je mag nog je persoonlijke spulletjes meenemen en van je vrienden op het bedrijf afscheid nemen.’ Bij dit laatste had ze hem recht in de ogen gekeken en wat gelachen, alsof ze hem wilde zeggen: Vrienden, die heb je toch niet, Peter.

‘O ja, en je wagen wordt morgen om negen uur op de be­drijfsparking verwacht.’

Dat laatste was een kaakslag.

Hij schoot wakker en stond meteen op. Die nachtmerrie leek wel echt geweest te zijn. Het was als een film geweest. Hij was kortademig en zweette als een os. Zijn droom leek een voorbode te zijn van wat hem echt te wachten stond. Dat het uitgerekend Suzy was geweest die hem die bood­schap had gegeven, was onwaarschijnlijk en raar.

Hij liep naar beneden en liet Karen verder slapen. Ze leek als een baby opgerold te genieten van haar rust.

Hij nam plaats in de zetel en kon de zenuwachtigheid niet van zich afzetten. Het zweet liep van zijn lichaam onder de kamerjas die hij had aangetrokken. Kwart na drie, zag hij op de klok die in de eetkamer aan de wand hing. Hij slofte naar de keuken en nam een glas sinaasappelsap uit de koel­kast. Hij zag een pakje sigaretten van Estoban liggen en stak er eentje op. Het was vier jaar geleden dat hij nog gerookt had. Hij ademde de rook diep in en werd wat duizelig in zijn hoofd.

Sinds hun aankomst op La Palma had Peter alleen maar aan zijn ontslag kunnen denken. Al die tijd had hij die angst niet van zich kunnen afzetten. De afstand en de onzekerheid waren ondraaglijk geworden. Zolang hij op de zaak was, had hij het gevoel alles onder controle te kunnen houden, maar nu leek hij totaal verloren. Karen had hem meer dan eens erop geattendeerd dat hij er met zijn gedachten niet bij was. Telkens vertelde hij haar een of ander smoesje. Ze beleefden waarschijnlijk de beste tijd van hun leven, maar genieten kon hij echt niet.