Verklaringen van verdachten in het strafproces

Het bewijs in strafzaken draait rond de vraag: ‘is de schuld van de verdachte boven redelijke twijfel bewezen?’ Het Belgische strafprocesrecht laat de strafrechter hier volledig vrij in. Noch wat betreft de rechtmatigheid, noch wat betreft de accuraatheid van het bewijs krijgt hij veel juridische richtlijnen. Nochtans toont rechtspsychologisch onderzoek aan dat er verschillende fouten ontstaan in de bewijsbeoordeling. Dit geldt in het bijzonder voor de beoordeling van verdachtenverklaringen.

Het juridische kader is door de Salduz-wetten uitgebreid, maar rechtspsychologische
leerstukken zoals valse bekentenissen of het detecteren van leugenachtige ontkenningen blijven onderbelicht in de juridische literatuur.

Hoe strafrechters hiermee omspringen en verdachtenverklaringen als bewijs beoordelen, werd nog niet eerder onderzocht in de Belgische rechtspraktijk. Dit boek wil dit hiaat opvullen en wil vanuit een juridische en rechtspsychologische bril bekijken hoe strafrechters die beoordeling nu juist aanpakken. Een grondige dossieranalyse, interviews met strafrechters en observaties van verdachtenverhoren vormen de basis voor een grondige empirische bespreking van een van de kerntaken in de strafrechtspraktijk.

De interdisciplinaire kijk én de empirische studie vormen een unieke inkijk en bieden elke strafrechtspracticus, advocaat en magistraat een schat aan informatie en praktische aandachtspunten over het verdachtenverhoor en het gebruik van verklaringen als bewijs.