Voorzorgcirkels als antwoord op vergrijzing

Er komen steeds meer ouderen, die ook nog eens steeds ouder worden. Dat is een zegen: het is tenslotte fijn om lang te mogen leven! Maar het vormt ook een uitdaging voor onze samenleving. Rapport na rapport verschijnt over de tekorten aan zorgpersoneel, stijgende kosten voor ondersteuning en zorg en overbelaste mantelzorgers.

We moeten daar als samenleving op een andere manier naar leren kijken. We kunnen het niet meer alleen overlaten aan de overheid om voor onze ouderen te zorgen. Gelukkig beseffen velen dit al en schieten de burgerinitiatieven als paddenstoelen uit de grond. Overal nemen bewoners de verantwoordelijkheid voor laagdrempelige steun aan hun kwetsbare (oudere) medemens. Het aloude begrip ‘noaberzorg’ krijgt weer opnieuw betekenis. Dat is een goede en noodzakelijke ontwikkeling. De schatkist van de ‘zilveren generatie’ van nog vitale pensionado’s is nog lang niet uitgeput en zorgcoöperaties en vergelijkbare initiatieven maken dankbaar gebruik van hun diensten. En zo snijdt het mes aan twee kanten: ook voor de vitale ouderen is het leveren van een waardevolle bijdrage aan de samenleving van grote waarde. Zo worden we samen gezond oud!

Ook de voorzorgcirkels die in dit waardevolle boek beschreven worden zijn hiervan een prachtig voorbeeld. Ik vergelijk ze wel eens met broodfondsen: mensen in vergelijkbare situatie ‘verzekeren’ zich onderling van steun en hulp als dat nodig is. In mijn ogen vullen zorgcoöperaties en voorzorgcirkels elkaar uitstekend aan.

Lan Smelik, algemeen coördinator van Nederland Zorgt Voor Elkaar en oprichter van Coöperatie Austerlitz Zorgt