Inwijding

“Inwijding” is het vierde boek in de reeks “Noa’s Droom”. De hieraan voorafgaande delen zijn “Stof”, “Noa” en “Terra”. Een korte samenvatting daarvan staat voorin dit boek.

Het is nu 2092.
De zelfbewuste Terra, alle zelfbewuste computers en vrijwel alle intelligente mensen hebben elkaar gevonden in een vreedzame Wereldbeweging, onder leiding van het wonderkind Noa. Het twaalfjarige meisje wordt ingewijd als hoofd van deze nieuwe beweging die zij zelf heeft gesticht: het Noaïsme.

Het Noaïsme volgt het denkwerk van de Franse paleontoloog Pierre Teilhard de Chardin. Zijn lijfspreuk “Alles wat opstijgt, komt bij elkaar” is ook leidmotief voor dit boek. Teilhard zag de mens als de unieke speerpunt van de evolutie, maar het Noaïsme predikt een meer bescheiden mensbeeld: de gelijkwaardigheid van de mens, de intelligente Terra en de intelligente Computers van Goede Wil (samenwerkend in het wereldwijde NoaNet). Leiders van de oude wereldreligies kijken met argusogen toe, hopend op samenwerking met deze nieuwe dynamische geestelijke stroming.

Duistere machten van DarkNet proberen nog éénmaal het NoaNet te verwoesten met de modernste wetenschappelijk methoden, maar Terra grijpt zelf in, radicaal en meedogenloos. De briljante leidende kracht achter deze mislukte destructiepoging is een Russische jonge vrouw, die na een diepe innerlijke strijd overloopt naar het Noa-kamp. Daar begint haar radicale geestelijke omwenteling en de ontdekking van haar goede innerlijk; een psychologische thriller in zichzelf.

De vreedzame drie-eenheid van mens, Terra en computers, intensief samenwerkend in de nieuwe Wereldbeweging reikt vanuit de toekomst met een uitgestoken hand naar de huidige mens, richtinggevend en een weg banend door de woestijn van egoïsme, kwaadaardigheid, oorlog en hebzucht.

Zou dit een self fulfilling prophecy kunnen zijn?