Over de schutting

Onschuldig overgeleverd aan het Verenigd Koninkrijk. Wie heeft nu precies wat (verkeerd) gedaan?

De overleveringswet (niet te verwarren met de uitleveringswet) stelt andere landen binnen de EU in staat om een Nederlandse staatsburger te vervolgen voor een misdaad met een grensoverschrijdend karakter. Op basis van een EAW (European Arrest Warrant) zal de verdachte  worden aangehouden en overgeleverd aan het land dat om de overlevering verzoekt.

Maar wat gebeurt er als je op basis van dat verdrag door Nederland over de schutting wordt gegooid en totaal aan je lot wordt overgelaten, behalve dan de lokale consulaire bijstand? Waar ook nog wel iets over te zeggen valt.
 
En wat doet dit met je als je ook nog eens onschuldig bent en de totale verdenking is gebaseerd op suggesties, niet nagetrokken, doch controleerbare feiten en een bewijsvoering die is ontstaan uit de methodiek: Ik pas in mijn jas, mijn jas past in mijn tas, dus ik pas in mijn tas. De Engelse politie heeft volgens deze bedenkelijke methode de zaak bewijstechnisch 'rond' gekregen. Een andere opsporingsinstantie, echter, het gerenommeerde detectivebureau Ben Zuidema, denkt hier heel anders over.
 
Wat richt het voor een emotionele, fysieke en financiële schade aan bij een verdachte, die onschuldig aan het Verenigd Koninkrijk wordt overgeleverd? Wat biedt Nederland aan steun? Wat kan de advocatuur doen?

Dit waargebeurde verhaal, waarin ikzelf helaas het lijdend voorwerp ben, geeft inzage hierin en is een aanklacht tegen de manier waarop verdachten, mensen, die nog nergens toe zijn veroordeeld, worden behandeld. De overleveringswet is een gedrocht. Dat vindt de rechterlijke macht, dat vindt de advocatuur en dat vind ik. Misschien dat u het aan het einde van dit epistel ook vindt.