Tot aan het morgenlicht

De dichter als architect. Het woord als schuilplaats. Ook als plek om thuis te komen. Catharine Visser noemde Hein Stufkens een dichter van troost. Zijn gedichten zijn zo inspirerend dat ze hun weg vonden naar tal van plekken in de samenleving. Je vindt ze in ziekenhuizen, op muren, kalenderbladen en ansichtkaarten, in wandelgidsen, op rouwkaarten en grafstenen, op geboorte- en huwelijksaankondigen.

Veel van zijn gedichten zijn ook op muziek gezet. Lenny Kuhr zingt ze bij voorbeeld. Sommige ervan kan je zelfs in het Liedboek van de Kerken tegenkomen.

De lezer voelt zich door deze toegankelijke poëzie onmiddellijk aangesproken en vindt herkenning in wat de dichter verwoordt. Er klinkt veel in door, en met speelse humor maakt de dichter ook donker draaglijk. Hij schrijft vanuit persoonlijke ervaring, maar put ook uit zijn levenslange belangstelling voor de verschillende mystieke tradities.

Hein Stufkensis filosoof, leraar en auteur. Hij werkte in het Hoger Onderwijs en voor radio en tv. Hij stichtte samen met zijn vrouw Brigitte het cursus- en bezinningscentrum La Cordelle te Cadzand. Hij schreef tal van beschouwend werk op het grensvlak van spiritualiteit en psychologie en ook twee romans. In deze verzamelbundel is de poëzie bijeengebracht uit d 13 gedichtenbundels die hij tussen 1981 en 2021 publiceerde.

‘Er zijn architecten van de liefde die huizen om te schuilen bouwen. In deze bundel komt zo’n architect aan het woord.’ - Marinus van den Berg