We moeten het over de klassieken hebben

Wat is er spannend aan een stuk brood van vierduizend jaar oud? Of aan een paar potten verf die zijn achtergelaten bij de uitbarsting van Pompeii? Waarom zouden we ons druk maken om het verre verleden? Wat is het nut ervan?

Het leven, de kunst en de literatuur van het oude Griekenland en Italië hebben ons veel te bieden. De oudheid is niet het eigendom van oude witte mannen. Beard zet ons aan het denken over hoe we mensen die lang geleden leefden moeten begrijpen – van boze landheren en knotsgekke keizers tot giechelende senatoren. Haar conclusie: laten we ons voornemen beter na te denken over onze eigen wereld, en er anders naar kijken.

In We moeten het over de klassieken hebben wijst Mary Beard op veel verrassende verbanden tussen de oudheid en het heden. Van revolutionairen tot dictators, van Bob Dylan tot Beyoncé: de meest uiteenlopende moderne kunstenaars blijken gefascineerd te zijn door de oudheid. Het is niet verplicht, betoogt Beard, om enthousiast te zijn over vroeger, maar het is zonde om dat niet te zijn.

Na een halve eeuw klassieke talen te hebben gedoceerd en bestudeerd laat Mary Beard ons in We moeten het over de klassieken hebben zien waarom het verre verleden haar een leven lang al raakt. En hoe het komt dat het ons allemaal raakt. Nog steeds.