Remedies bij consumentenkoop vanwege geplande veroudering van slimme producten

De levensduur van een product is niet willekeurig, maar door de producent te voorspellen en te beïnvloeden. Via ontwerpkeuzes, software‑updatebeleid en het beperken van reparatiemogelijkheden kan de producent deze levensduur opzettelijk verkorten en zo de vervanging van het product versnellen. Dit staat bekend als planned obsolescence, ofwel geplande veroudering. Dit is gunstig voor producenten en verkopers: zij draaien meer omzet doordat de consument vaker een nieuw product moet aanschaffen. Dit heeft nadelige gevolgen voor milieu en consumenten, doordat dit leidt tot meer afval en hogere kosten. Slimme producten vormen daarbij een bijzondere categorie, vanwege hun hoge mate van complexiteit en de verschillende manieren waarop de producent via bijvoorbeeld updates de prestaties kan beperken.

Dit boek beschouwt deze problematiek vanuit het perspectief van de consument. Wat vermag deze tegen geplande veroudering? Welke remedies heeft de consument ter beschikking en wat zijn de knelpunten bij het uitoefenen daarvan? Hoe kunnen deze knelpunten worden weggenomen? De analyse richt zich op non‑conformiteit en oneerlijke handelspraktijken en analyseert de positie van de consument naar Duits recht (hoofdstuk 2), Frans recht (hoofdstuk 3), Belgisch recht (hoofdstuk 4) en Nederlands recht (hoofdstuk 5). Vervolgens wordt de positie van de consument in de verschillende rechtsorden vergeleken, rekening houdend met het Europeesrechtelijke karakter van de leerstukken (hoofdstuk 6) en worden op het Nederlands recht gerichte aanbevelingen gedaan (hoofdstuk 7).

Dit boek brengt een in Nederland onderbelicht probleem onder de aandacht en doet aanbevelingen aan de wetgever om het consumentenrecht beter af te stemmen op de diverse verschijningsvormen van geplande veroudering. De rechtspraktijk vindt hierin een rechtsvergelijkend naslagwerk en een consumentenrechtelijk kader waarop argumentatielijnen kunnen worden gebaseerd