De Belgische arbeidsmarkt wordt de laatste jaren geconfronteerd met heel wat uitdagingen. Een van deze uitdagingen betreft de enorme stijging van het aantal langdurige zieken. Ook in de toekomst zal dit aantal wellicht blijven stijgen, gezien de toenemende vergrijzing en het optrekken van de pensioenleeftijd, maar ook de toename van welvaartsziekten zoals hart- en vaatziekten, chronische stress en psychosociale aandoeningen.
De toename aan langdurig zieken brengt daarnaast ook een enorme druk met zich mee op ons sociale zekerheidssysteem en onze arbeidsmarkt. Daarom staat het breder discours rond gezond langer werken en activering sinds enkele jaren centraal in het nationaal en Europees arbeidsmarkt- en werkgelegenheidsbeleid. Daarnaast is ook de houding ten opzichte van mensen met chronische of langdurige gezondheidsproblemen, en om meer precies te zijn personen met een handicap, de laatste decennia aanzienlijk veranderd. Waar mensen met een handicap vroeger vaak beschouwd werden als passieve ontvangers van liefdadigheid en solidaire uitkeringen, zijn beleidsmakers de legitieme eisen van personen met een handicap om op gelijke voet te participeren op de arbeidsmarkt beginnen erkennen. Een manier om werknemers die getroffen worden door een langdurige of chronische aandoening opnieuw te laten participeren op de arbeidsmarkt en in de samenleving betreft hun re-integratie op de werkvloer.
Om dergelijke re-integratie van arbeidsongeschikte werknemers te bewerkstelligen, is het essentieel dat de rechtstakken die betrekking hebben tot de arbeidsmarkt en arbeid an sich, zoals het arbeidsrecht, de situaties van arbeidsongeschiktheid en arbeidshandicap op een inclusieve manier benaderen.
Dit proefschrift gaat dan ook na in welke mate het huidige Belgische arbeidsrecht voldoende aangepast is aan de idee van re-integratie van arbeidsongeschikte werknemers op de arbeidsmarkt en welke voorstellen tot verbetering kunnen worden gemaakt.
