Ik ga tóch iets zeggen

‘Ik ga tóch iets zeggen biedt een soort staalkaart van de stijlfiguren en stijlregisters die je in de Tweede Kamer voorbij hoort komen. Brandt Corstius is een geamuseerde toeschouwer van dit alles. Als je de columns achter elkaar leest, vormen ze een soort kroniek van de alledaagse gang van zaken in het parlement.’**** NRC

De Tweede Kamer heeft iets van een theater, en het vragenuur is een voorstelling. Aaf Brandt Corstius zit erbij en noteert woordenwisselingen, akkefietjes, lachsalvo’s, misverstanden, taalvondsten en soms een ontroerend moment. Van lentekriebels tot wolven, van de moeflonsjaal van Caroline van der Plas tot de gedichtenkeuze van Martin Bosma: alles komt voorbij.

Juist in dit ene uur van de week komen er in de Kamer zaken aan bod die de gewone mens nogal bezighouden: waarom dreigen bingoavondjes illegaal te worden, en is een fatbike wel een goed idee? Naast de kleine, menselijke problemen worden de grootste kwesties behandeld – oorlog, uitbuiting, armoede en ziekte.

Een boek vol observaties die je in de gewone politieke verslaggeving niet tegenkomt: over het taalgebruik van politici, hun verjaardagstraktaties, onverwacht melige momenten en kledingstatements.

De pers over Gun iedere kabouter zijn eigen muts

‘Aaf Brandt Corstius verzamelde treffende uitspraken in de categorie “daar heb je wat aan” en stopte die in dit leuke (cadeau)boek.’ Margriet

‘Aaf Brandt Corstius heeft een geweldige, onderkoelde humor. Het boek zit vol grappige anekdotes.’ AD Mezza

‘Grappige, slimme, doodeenvoudige, maar uiterst verhelderende inzichten die het leven een stuk lichter of makkelijker kunnen maken. Een boek waar je af en toe hardop om kunt lachen, maar dat ook weleens ontroert en verrast.’ Nouveau

‘Een verzameling van gekke uitspraken, woordenwisselingen, traktaties en taalvondsten die laat zien hoe het er in het parlement toegaat. Dat is vaak grappig en soms bizar, maar blijkt vooral verrassend veelzeggend over hoe de politiek en Nederland ervoor staan. Een politieke analyse zoals je ‘m niet vaak ziet.’ LINDA.