De weg naar Santiago

Als ik schrijf aan dit boek is het haast een jaar geleden toen ik op pad ging. Wat ik kon voorbereiden was voorbereid. Wat kon er misgaan? Van alles natuurlijk maar er ging niets mis. Zelfs geen lekke band?!! Ik weet het nog, mentaal had ik de meeste twijfels. Was mijn wens wel sterk genoeg? Heimwee. Helemaal in mijn uppie? Ervaringsdeskundigen kregen gelijk. Je kan nog zoveel voorbereiden maar er gebeurt altijd wel iets waar je niet op was voorbereid. Laat het gebeuren! Vertrouw op jezelf! En zo is het inderdaad gegaan.
Trots ben ik nog steeds op mijn low budget beleid. Soms was de verleiding naar een hostal of een restaurant groot. Maar neen, ik wilde pelgrim zijn en gebruikte mijn tent of een slaapzaal. Maakte mijn eigen eten en dronk koffie uit een thermoskan langs de weg.
Het fietsen hier thuis is niet meer hetzelfde. Ik maak mijn rondjes maar het is geen trainen meer. Ik vind het heerlijk om alleen op pad. Ik heb naar Santiago rust gevonden en dat gevoel kan ik tot op heden nog steeds vasthouden.
En dan nog dat geloof. Ik weet dat het er is. Ik heb het gezien op een manier die ik nog nooit live had meegemaakt. Ik zal Jacobus een plezier doen en er nog eens over nadenken.