Met ‘Het laatste uit liefde’ levert Cathy Rentzenbrink een aangrijpend autobiografisch boek af. Het heeft mij geraakt. Ik had weliswaar even tijd nodig om in het verhaal te komen. Daarna zijn de gebeurtenissen rondom Matty, zijn lichamelijke gesteldheid, de emoties en gevoelens van Cathy en haar ouders en de psychische problemen die het voor de auteur heeft meegebracht, erg mooi en eerlijk beschreven. Bovendien zijn de schrijfstijl en taalbeleving van Rentzenbrink dik in orde.
‘Niets leek nog relevant, behalve het samenzijn met Matty. Ik had altijd dagboeken en aantekeningen bijgehouden, maar nu schreef ik niets. Ik kon de juiste woorden niet meer vinden. De zinloze, onnozele rotzooi die de oude ‘ik’ had geschreven kon ik niet langer verdragen, dus ik deed al mijn dagboeken in twee draagtassen en kieperde die in de container achter de pub.’
Met name het feit dat de auteur volkomen open en eerlijk haar verhaal vertelt, verdient veel respect. Zij vertelt, zonder de plaatjes fraaier in te kleuren, over haar emoties en depressies die het gevolg zijn van het ongeluk en de vegetatieve staat waar haar broer Matty in terecht komt.
‘Op een dag kneep ik met een doekje voorzichtig mee-eters uit, om vervolgens zijn neus af te vegen met een reinigingsdoekje, toen er één enkele traan over zijn wang liep. We wisten niet of deze incidentele tranen –het waren er nooit veel- iets van een emotionele achtergrond hadden of niet.’
De hartverscheurende strijd van de zus en de ouders van een –ooit levenslustige en charismatische- jongen waar zij geen afscheid van kunnen en willen nemen. Acht jaar lang duurt deze strijd voort. Dan breekt het moment aan dat langzaamaan het besef binnenkomt dat euthanasie wellicht beter is voor Matty.
Rentzenbrink: ‘Rouw verloopt niet lineair. Als je het in een grafiek zou uitzetten, dan zou je geen constant omhooglopende lijn zien van tragedie tot herstel, maar een stel venijnige zigzaglijnen.’
Kortom, ‘Het laatste uit liefde’ is een heftig en indrukwekkende autobiografie
