Op zondag moet ze twee keer naar de kerk, een ijsje eten en een spijkerbroek dragen zijn uit den boze. De scheiding van haar ouders, de psychische problemen van haar broer Leo en het moeizame contact met haar vader, maken haar leven er nog ingewikkelder op. Wanneer Anna op zekere dag door haar buurvrouw wordt uitgenodigd om mee te gaan naar een bijeenkomst van de Pinkstergemeente, raakt de jonge Anna in de ban van deze evangelische beweging. Wanneer Anna ouder wordt gaat ze echter twijfelen.
‘Ik geloof in de redding van de wereld, ik geloof in de Verlosser en ik heb handen, ogen en een stem. Ik probeer zoveel mogelijk te begrijpen. Ik heb honderd kamers in mijn hoofd en ze puilen uit.’
Een bijzonder boek waarin het geloof, en wat de strenge regels met een jong meisje doen, een allesoverheersende rol spelen. ‘Boven de straat hangt een witte lucht’ is in dagboekvorm en vanuit de gedachtegang van de jonge Anna geschreven. Anna vertrouwt haar gevoelens en toekomstdromen aan haar dagboek toe en praat via haar schrijfsels met God.
‘Schrijven is een zoet en wreed genoegen tegelijk. Alles loopt in elkaar over. De ochtenden in de avonden en nieuwe hoofdstukken in een boodschappenbriefje. Kindervoeten vertrappen de papieren die je had uitgespreid over de vloer.’
De schrijfstijl van Büdgen is bijzonder. Fraaie, haast poëtische volzinnen worden afgewisseld door puberale dagboekfrases. Enerzijds uiterst intrigerend maar het vraagt wel de nodige flexibiliteit van de lezer. Die moet in staat zijn om continu over te schakelen. Dit boek is deze inspanning echter zeker waard.
‘Op een dag besloten de man en ik onze levens aan elkaar te lenen. Eerst voor gedeelten van de dag en later ook de nacht. De wolken bewogen trefzeker door de lucht, de bomen verloren elk jaar als op afspraak hun bladeren, maar met de man is mijn leven af en tegelijk onbegonnen geworden.’
Een bijzonder boek over de zoektocht van een jong meisje naar haar identiteit.
