Uw boek gaat over implementatie en niet over verandermanagement. Waarom?
Allereerst omdat er al duizenden boeken zijn geschreven over verandermanagement, maar nog erg weinig over het implementeren van een strategie of een plan. Terwijl het daar vaak misgaat, in de uitvoering. Veranderingen beginnen met het ontwikkelen van een missie, een visie en een strategie. Dan komt de uitvoering aan de beurt, en daarvan denken we dan: dat weten we wel. Maar dat valt in de praktijk erg tegen. Een andere reden is dat mijn kracht daar ligt: ik ben niet goed in het ontwikkelen van een missie of visie, maar wel in de implementatie ervan.
Dat blijkt ook uit de zelfbewuste titel: ‘Verdraaid ‘t werkt!’ U schrijft in het voorwoord dat uw aanpak anders is dan van de meeste managers. Kunt u uitleggen hoe?
Ik denk dat de essentie van mijn aanpak ligt in dat je verbinding zoekt met de organisatie, met de mensen die het plan dat je hebt moeten uitvoeren. Voor de troepen gaan staan en zeggen: ‘aanvallen’, dat werkt niet meer. Dat merken managers ook, want er gebeurt niets. Je zult mensen dus moeten betrekken bij je plannen en samen met hen de consequenties ervan onder ogen moeten zien. Vervolgens ga je nadenken over ieders individuele bijdrage aan het plan: wat ga ik eraan doen om het te verwezenlijken? Ten slotte de realisatie. Daar komt iedereen zichzelf keihard tegen, want wat ik me had voorgenomen, lukt niet door een drukke agenda of andere obstakels.
Klinkt allemaal redelijk bekend en simpel. Waarom gebeurt dat dan niet?
Het is absoluut niet simpel. Ik denk dat het niet gebeurt omdat we het allemaal eigenlijk heel spannend vinden om de ander tegemoet te treden.
Eng?
Eng, spannend. We zijn bang voor de gevolgen die het heeft als je de ander wijst op de consequenties van zijn handelen, ook omdat het je heel dicht bij jezelf brengt. Want wie ben jij om de ander aan te spreken als je zelf niet het goede voorbeeld geeft? Durf je zelf de regie te pakken over de implementatie? Wil je de ander de ruimte geven om het naar eigen eer en geweten, binnen de kaders weliswaar, in te vullen en zijn eigen talenten te laten zien?
Dus ook loslaten?
Niet meer controleren.
Maar misschien gaat het dan een hele andere kant op dan dat je wilt.
Als je goed ruimte hebt gegeven aan het verbinden, zorg je dat de kaders helder zijn. Maar niet door jou alleen, maar door de mensen om je heen die als vakmannen en vakvrouwen hun beste ideeën naar voren zullen brengen als het een goed verhaal is voor de organisatie.
Over Ben Kuiken
Ben Kuiken is filosoof, schrijver en ontregelaar. Als organisatiefilosoof helpt hij mensen om anders te denken, te kijken en te praten over organisaties en de problemen die daar ontstaan. Ben is auteur van een groot aantal boeken over organiseren, spelen, en filosofie, waaronder De laatste manager, De Organisatiefilosoof, en Het Zinnigste boek dat je ooit zult lezen.
