Er wordt volgens Berger bovendien weinig onderzoek gedaan naar ‘mislukte’ innovaties en de redenen waarom die falen. Als een nieuw idee niet nuttig blijkt, was het geen innovatie, is de gedachte. Het gevolg is een positief gekleurd beeld van innovatie, vandaar dat iedereen het wil. ‘Maar wanneer innovatie een doel op zich wordt, loop je het risico dat alles wat nieuw en jong is, automatisch wordt geprezen – ongeacht het maatschappelijk nut ervan.’
De redenering van Berger doet denken aan het idee van Nicholas Nassim Taleb in Antifragile. In het boek ageert hij tegen de neiging van de mens om altijd maar te willen ingrijpen, innoveren en verbeteren om het leven zo aangenaam mogelijk te maken. Ondanks dat de bijwerkingen van deze middelen vaak erger blijken dan de kwaal. Taleb pleit er daarom juist voor dat hoe ouder iets is, des te meer tijd het heeft gehad zich te bewijzen en des te beter het is.
Hilarisch is een scene in het boek waarin de schrijver, nadat hij op zijn neus is gevallen, in het ziekenhuis belandt. De dokter wil ijs op zijn neus doen om de zwelling tegen te gaan, maar Taleb realiseert zich dat het ‘een belediging is aan Moeder Natuur om tegen de door haar geprogrammeerde reactie in te gaan’. Evolutie heeft miljoenen jaren de tijd gehad om een passende oplossing te vinden (de zwelling) en mensen moeten wel een heel goede reden hebben om hier tegenin te gaan. ‘De bewijslast ligt bij ons mensen,’ redeneerde Taleb.
Dus vroeg hij de dokter of hij enig statistisch bewijs had voor de voordelen van het koelen van zijn gebroken neus. ‘Zijn antwoord was: "Je hebt een neus ter grootte van Cleveland en nu ben je geïnteresseerd in... nummers?" Zijn wazige opmerkingen deden bij mij de gedachte ontstaan dat hij geen antwoord had.’ Thuis las Taleb op het internet dat er inderdaad weinig bewijs is voor het tegengaan van zwellingen, behalve in extreme gevallen.
