De wereld draaiend houden

Dat de auteur, Paraq Khanna (1977), op zijn dertigste in Esquire genoemd werd als een van de 75 invloedrijkste mensen van de eenentwintigste eeuw en dat hij Barack Obama heeft geadviseerd tijdens zijn campagne als presidentskandidaat, nodigt dan ook uit om direct met lezen te beginnen. Dit fascinerende boek met ambitieuze titel van Paraq Khanna is een pleidooi voor diplomatie, transparantie en roept de lezer op om zelf de verantwoording te nemen voor een nieuwe en betere wereld!

'De wereld draaiend houden' is het grote verhaal over wereldbestuur en diplomatie van Parag Khanna. Het boek geeft op hoofdlijnen een goede weergave van de huidige situatie weer in de wereld. Al uit de inhoudsopgave blijkt dat er diverse onderwerpen behandeld zullen worden. Van politiek, ecologie en duurzaamheid tot armoedebestrijding, piraterij en terrorisme. Interessant aan dit boek van Khanna is dat hij een goede indruk geeft van de huidige tijd en recente geschiedenis. Veranderingen volgen elkaar in hoog tempo op, mede ingegeven door social media, verschuivende behoeften in de verschillende werelddelen en verschuivende machten. Wat dat betreft heeft dit boek dus een hoog actualiteitsgehalte en kunnen onze kinderen het in de toekomst als naslagwerk gebruiken om de uitdagingen van ruwweg de periode van half twintigste eeuw onderweg naar halverwege de eenentwintigste eeuw te analyseren.

We kunnen dan met de wetenschap van de toekomst verklaren waarom we sommige crisissen wel goed hebben gemanaged en het hoofd hebben kunnen bieden en waarom andere niet. Als we de zaken niet hebben kunnen oplossen, zo lezen we tussen de regels door, heeft dat onder andere te maken met kortzichtigheid en opportunisme van de verschillende overheden en beleid makende instellingen. Ze zijn bijvoorbeeld niet bereid met andere overheden samen te werken om de eigen, reeds verworven, belangen voor de korte termijn veilig te stellen. Waarbij duurzaamheid en bestendigheid uit het zicht verdwijnt. Natuurlijk bestaat diplomatie bij de gratie van verschillen in de wereld, verschillen van individuen, inzichten en handelen. Maar het wordt nu wel tijd voor nieuwe diplomatie die handiger in moet spelen op deze verschillen. En zo stelt hij feitelijk voor, zijn de individuele verschillen hetgeen we gemeen hebben en ons dus kan binden. Ngo's en het bedrijfsleven zijn bij uitstek goede voorbeelden van organisaties (lees: overheden) die op die manier opereren (lees: diplomatie bedrijven). Zij begrijpen dat je meer kunt afzetten, sneller kunt schakelen, meer kunt bereiken en een hoger gevoel van welzijn kunt creëren als je naar het gemeenschappelijke zoekt in plaats van naar het afgescheidene blijft kijken.

Natuurlijk zijn er ook nog grote delen in de wereld waar de ontwikkeling van de samenleving en de daarin wonende mens nog niet voldoende ontwikkeld is, door verschillende oorzaken, om over abstracties als ' hoger gevoel van welzijn' en ' individuele verschillen als gemeenschappelijkheid' te kunnen spreken. Parag Khanna gaat daar zeker niet aan voorbij in zijn betoog en doet een oproep aan ngo's, commerciële instellingen en particulieren om veranderingen in te zetten (als overheden het laten afweten). De auteur lardeert zijn theorieën met aansprekende voorbeelden van ngo's, bedrijven en particulieren die met succes een positieve en duurzamere verandering hebben weten te bereiken. En om als diplomaat succesvoller in de diverse werelddelen te kunnen opereren, dienen de diplomaten meer naar buiten te treden. Geen regentesk gedrag meer, maar je als diplomaat echt gaan verdiepen in de lokale overheden en bevolking. Met oprechte interesse en begrip voor de diverse standpunten de uitdagingen vanuit een ander perspectief willen zien.

Geen bevooroordeeld gedrag maar van binnen naar buiten redeneren om zo tot nieuwe inzichten en oplossingen te komen. Voor wat betreft het laatste lijkt me dat een ouder en al langer bestaand probleem van het instituut 'diplomatie' maar de oproep van Khanna komt gezien de steeds complexere wereld en de daarbij behorende uitdagingen niet ongelegen. Om de liefde van Khanna voor het bedrijfsleven en het Angelsaksische model te duiden, geeft hij ook aan dat als de diplomatie echt wil veranderen dit verder moet gaan dan verandering van bewustzijn, maar dat ook bijvoorbeeld de beloning van de diplomaat anders moet. Een beloning met een variabel component afgemeten aan het behaalde resultaat van de diplomaat maakt het pleidooi voor nieuwe diplomatie compleet!