Op zeker moment worden Jacob en Julia op de school van een van de jongens, Sam, ontboden. Sam heeft zich racistisch uitgelaten en wordt daardoor uitgesloten voor zijn bar mitswa, tenzij hij zijn verontschuldigingen aanbiedt. Wanneer Sam weigert, is dit de aanzet tot een aantal familiaire problemen. ‘Aan de andere kant van de deur van de kamer van de rabbijn, aan het bureau tegenover de rabbijn, zaten Sams ouders, Jacob en Julia. Ze wilden daar helemaal niet zijn. Niemand wilde daar zijn. De rabbijn moest nog een paar bedachtzaam klinkende woorden over een zekere Ralph Kremberg aan elkaar breien voordat die straks om twee uur de grond in ging. Jacob had liever aan zijn bijbel voor De immer stervenden gewerkt, het huis overhoopgehaald op zoek naar zijn telefoon of op zijn minst op internet naar dopaminetriggers gezocht. En het was Julia’s vrije dag – dit was wel het tegenovergestelde van vrij.’ Een dreigende scheiding, de conflicterende gevoelens van Sam over zijn geaardheid, oorlog, politiek, religie en zwaarwegende beslissingen…het zijn allemaal ingrediënten van ‘Hier ben ik’.
Op werkelijk briljante wijze weet Foer het verhaal van het gezin voor het voetlicht te brengen en schopt, met subtiele humor en cynisme, een aantal heilige huisjes omver, daarbij kundig wisselend van personages en tijdsbeeld. ‘Hij deed niets. Te droog. Te oneigenzinnig. Maar toen ze met die belachelijke deurknop in haar hand stond kon ze ineens nergens anders meer aan denken. ‘Ik was mijn innerlijke monoloog kwijt’, zei Mark. ‘Je innerlijke monoloog?’ vroeg Julia. Ze grinnikte geringschattend. ‘Ja’. Ze reikte hem de deurknop aan. ‘Hier, Mark, je innerlijke monoloog aan de telefoon. Hij is in Nigeria door je id-ego overvallen en nu moet je voor het einde van de dag tweehonderdvijftigduizend dollar overmaken.’ Zonder ook maar een moment te hoeven grijpen naar overdrijving ziet Foer kans dit, in wezen doodgewone verhaal over een doodgewoon gezin, op uitzonderlijke wijze te vertellen. ‘De afgelopen maanden was Benjy’s angst voor de dood geleidelijk aan steeds erger geworden en van vertederend omgeslagen in problematisch. Dokter Silvers had gezegd: ‘Hij heeft nog zijn hele leven om antwoorden te verkrijgen op theologische vraagstukken, maar hij zal nooit meer de tijd krijgen om zijn oorspronkelijke band met de wereld te ontwikkelen.’ De opgenomen dagboekfragmenten, dialogen en vastgelegde telefoongesprekken zijn een extra verrijking van het verhaal. Het plot….welnu, dat moet je werkelijk zelf lezen. Mijn advies: lees ‘Hier ben ik’!
