Door dit virus is het eiland verworden tot een mysterieus en vergeten oord zonder elektriciteit. Bovendien heeft het virus alle volwassenen op het eiland uitgeroeid; alleen de jeugd is overgebleven. Wanneer Franco en Maria Grazia, de ouders van Anna en Astor, bezwijken aan het virus, zijn de kinderen respectievelijk negen en vier jaar oud. Aan de hand van het notitieboekje, dat hun moeder hen heeft nagelaten, zoeken Anna en Astor, samen met hun hond, in het desolate landschap een weg naar het vasteland, op zoek naar een nieuwe toekomst.
Ammaniti zet zijn personages op eerlijke en oprechte wijze neer en is er met ‘Anna’ opnieuw in geslaagd een goede roman af te leveren die de lezer tot in het diepst van de ziel zal treffen. Zijn schrijfstijl maakt dat de lezer zich op geen enkel moment verveelt. Er gebeurt altijd wel iets. Een beklemmende spanning en ontroering wisselen elkaar af en als lezer wil je niets liever dan een goede en gelukkige afloop voor Anna en Astor. Of dit gaat gebeuren lees je in ‘Anna’!
