Stromboli

‘Verbijsterd staarden we elkaar aan. Ik was niet bang, gekwetst of verdrietig, ik ervoer slechts een kille minachting. Hij zei geen sorry. In plaats daarvan schonk hij zichzelf een nieuw glas rode wijn in en stak een sigaret op.’

Al snel overkomt Sara wat veel alleenstaande vrouwen ervaren; ze wordt als paria gezien door de ‘bevriende’ stellen in haar leven. Sara besluit tot een retraite op het idyllische Italiaanse vulkaaneiland Stromboli. Onder leiding van een wereldvermaarde goeroe geeft ze zich met een bont gezelschap lotgenoten over aan rollenspellen en oefeningen die steeds een stap verder gaan. Wat een nieuwe start had moeten worden, mondt echter uit in een afdaling naar regionen van haar verleden die ze het liefst verborgen had gehouden.

‘Neem de leiding, zegt mijn therapeut Gonda steeds, maar ik heb geen idee hoe dat moet. Als ik het vraag, antwoordt ze dingen als ‘Plant je speer op het dorpsplein’ of ‘Stop met volgen.’ Ik denk bij alles: laat mij maar. Laat mij het oplossen, wegpoetsen, wegduwen, negeren of slikken.’

Dat Saskia Noort fantastische thrillers kan schrijven, weet elke boekliefhebber. Met ‘Stromboli’ slaat zij echter een geheel andere weg in en bewijst ook dit genre te beheersen. Het is echter wel merkbaar dat dit genre nieuw is voor Noort. Een roman is tenslotte heel iets anders dan een thriller.

De karakterisering van de personages in ‘Stromboli’ zijn van een hoogstaand niveau en gaan verder en dieper dan in haar voorgaande boeken. Logisch ook, want een roman als ‘Stromboli’ vraagt om een dergelijke verdieping, in tegenstelling tot het thrillergenre. Dat doet Noort in mijn ogen dan ook prima. Wat beter had gekund is de opbouw van het verhaal. Die begint goed, maar blijft vervolgens erg lang hangen in de zweverigheid van de retraite waar de hoofdpersoon voor heeft gekozen. In dat deel van het boek, vervalt de auteur naar mijn smaak ook teveel in herhalingen en wordt het verhaal derhalve wat ‘taai’.

De uitstekende schrijfstijl van Noort maakt echter veel goed en het verhaal van Sara in zijn geheel zal voor heel veel vrouwen herkenbaar zijn. Persoonlijk zat ik –met name in het eerste gedeelte van het boek- met regelmaat met een brok in mijn keel te lezen.