‘Hij liep naar de tuindeur, maar voor hij daar was trok hij in het voorbijgaan bijna achteloos de geboeide man omhoog. Hij zette zijn pistool tegen zijn achterhoofd. De man kronkelde om los te komen en schreeuwde in doodsnood door zijn bivakmuts. De doffe knal en de vuurstraal die vanuit het wapen in het hoofd van de geboeide man leek te verdwijnen, deden Sylvia in elkaar krimpen.’
Chapeau voor De Waal. Hij heeft mij niet teleurgesteld. ‘Nemesis’ is een stevige politiethriller. Knap geschreven in een eigentijdse stijl die uitstekend past bij het verhaal. De Waal weet een zeker grimmigheid op te roepen zonder hiermee de verhaallijn uit het oog te verliezen. ‘Nemesis’ is echter zeker niet alleen maar een keiharde politiethriller. Daar zou ik het boek tekort mee doen. De goed uitgewerkte verhaallijnen maken het tot veel meer dan dat. Dat De Waal zelf veel ervaring heeft binnen de politiewereld, is te merken en komt de geloofwaardigheid ten goede. ‘Omar vergeleek de foto van het slachtoffer in Twente met de foto die hij in het bureau Linnaeusstraat genomen had. Het was dezelfde man. Een ongemakkelijk gevoel overviel hem.’ Een spannend verhaal, kennis van zaken, goede sfeerschetsen en uiterst aannemelijke karakteriseringen brengen De Waal’s ‘Nemesis’ tot het niveau van kwalitatieve thriller. ‘Kummer sloeg het dossier dicht, zuchtte overdreven. Is het nou eindelijk voorbij?’ Mijn enige kritiek betreft dan ook het wat plotselinge einde. De weg naar het plot is naar mijn smaak iets te kort. Ondanks dat is ‘Nemesis’ een zeer geslaagde politiethriller.
