Blended coaching

De titel van het boek 'Blended coaching' doet vermoeden dat het gaat om een mix van coachingsvormen, al dan niet in combinatie met virtuele onderwijstechnieken. Zelf stellen de auteurs dat gedragsverandering tijd nodig heeft en dat blended coaching de deelnemers het materiaal gedoseerd aanbiedt. Als organisatieontwikkelaar en managementcoach ben ik altijd geïnteresseerd in nieuwe ontwikkelingen op het gebied van coaching. Bovendien schept de introductie van een nieuwe term à la 'blended learning' en 'action learning' verwachtingen over nieuwe vormen van coaching. De subtitel, organisatievernieuwing door sociaal leren, prikkelt mijn nieuwsgierigheid nog meer. In dit boek geven de auteurs Aldert van Buuren en Rob Remie echter geen overzicht van de theorie en praktijk op dit vakgebied, of manieren om blended coaching zelf te ontwikkelen of in te zetten. Het boek gaat alleen in op de ervaringen bij hun eigen klanten met hun eigen ontwikkelde methodiek. Het boek ziet er aantrekkelijk uit met heldere pictogrammen en figuren ter illustratie. Een expliciete doelgroep voor het boek wordt nergens genoemd. In de leeswijzer worden per casus tips voor de organisatiedeskundige, student en directeur aangekondigd. Overigens komen de leerpunten op deze manier niet in het boek voor. Een indeling die wel terugkeert bij iedere casus is de volgende: Cultuur Balans Sturing Resultaat De inleiding beschrijft het verschil in informatieverwerking tussen de generatie van mijn ouders, de generatie X en de generatie… van mijn kinderen. Net als de auteurs behoor ook ik tot generatie X. Voor mijn kinderen introduceren zij het begrip 'de generatie van sociaal leren'. Dat spreekt mij zeer aan. De huidige generatie leert niet meer doordat anderen ons vertellen hoe we iets moeten doen, maar wil zelf ervaring opdoen. Zelf zeggen de auteurs het als volgt: 'De generatie sociaal leren wil actief leren en gebruik maken van mediakanalen, waarbij ze zelf graag bepalen wanneer ze leren; 's ochtends, 's middags, 's avonds of 's nachts. Ze willen ook bepalen wat, hoeveel en hoe snel ze leren. Dat leren moet afgestemd zijn op de leervraag, leerbehoefte en potentie. De een richt zich daarbij meer op lezen, de ander op luisteren en weer een ander voedt zich met beelden. Daarnaast is het belangrijk om de groepsdeelnemers waarmee je leert regelmatig te zien. Niet alleen om te socialiseren en ervaringen te delen, maar vooral om samen te leren en te werken en om feedback te krijgen uit de praktijk.' Uit eigen ervaring kan ik deze ontwikkeling bevestigen. Er zijn niet voor niets initiatieven op het gebied van blended learning, zoals Interventure, Reflectorium of action learning. Voor de schrijvers is blended coaching het logische vervolg. Opvallende wending in het boek is dat na de inleiding vooral de nadruk ligt op het bedrijf van de schrijvers en hun producten. Vervolgens wordt de manier van werken uiteengezet en aangegeven hoe dat bij de verschillende klanten is uitgevoerd. Blended coaching blijkt een programma van de firma te zijn. Het boek gaat alleen hierover. Jammer dat ze niet ingaan op de ontwikkeling op zich, of uitleg geven aan welke eisen het nieuwe leren moet voldoen. Ik krijg hier een beetje nare smaak van in mijn mond. Het boek doet mij meer denken aan een geschenk voor (potentiële) relaties dan een boek waar een geïnteresseerde zelf iets uit zou kunnen leren. De eerste zin op de achterkant van het boek weet de inhoud van het boek eigenlijk treffend te benoemen: 'De auteurs beschrijven hun ervaring met het nieuwe leren.' En daarmee is alles dan ook wel gezegd. Eerlijk gezegd zou ik het boek in de boekhandel, na het even doorgebladerd te hebben, weer terug op de plank gezet hebben.