Omdat van dwang ogenschijnlijk geen sprake is, aangezien Freek volkomen dichtslaat, ontwikkelt hij een groot schaamtegevoel en blijft hij worstelen met vragen als ‘ben ik homo?’ en ‘ga ik later ook dadergedrag vertonen?’ Het effect van het traumatische misbruik is dat Freek zich ontwikkelt tot een recalcitrante en agressieve puber. Onmogelijk voor zijn moeder en zus en pestgedrag vertonend op school, waarbij met name klasgenoot Saskia het met regelmaat moet ontgelden. Het verhaal van de jonge Freek, wordt afgewisseld met het verhaal van Freek als volwassen man. Inmiddels getrouwd moet Freek ook nog zien te dealen met het feit dat zijn vrouw borstkanker krijgt en zware behandelingen moet ondergaan.
Op zeker moment krijgt hij via Facebook contact met een oud-klasgenootje. Notabene Saskia, het meisje dat hij in zijn jeugd zo getreiterd heeft. Vanaf dat moment lijkt hij Saskia overal tegen het lijf te lopen. Wat wil Saskia van Freek? Weet zij iets over hem? Of is zij juist op de hoogte van zaken waarvan Freek géén weet heeft? Je leest het in ‘Als littekens jeuken’! Kouwenhoven weet op kundige wijze te schakelen tussen de puber en de volwassen Freek. Het boek is geschreven vanuit de belevingswereld van de hoofdpersoon. Dit draagt bij aan de geloofwaardigheid. Je voelt de wanhoop, de schaamte, de walging en het schuldgevoel van Freek tot op het bot. De gevolgen van het misbruik worden met het verstrijken van de jaren steeds zichtbaarder. Er blijft evenwel veel verborgen waardoor het boek voortdurend blijft intrigeren. Jan Kouwenhoven heeft een uiterst pure schrijfstijl. Hij verpakt en verhult niet, maar schotelt de lezer de onverbloemde en rauwe waarheid voor. Een andere manier zou overigens, naar de mening van uw recensent, niet bij het thema passen.
