strong>Aangezien ik de eerste twee delen van haar VT-serie met enorm veel genoegen heb gelezen en gerecenseerd, begin ik met hooggespannen verwachtingen aan ‘Verleden tijd’, het derde deel in de VT-serie van Melissa Skaye, en ik zeg vol overtuiging en verbazing…. Skaye wordt nog altijd beter!
In ‘Verleden tijd’ presenteert de auteur opnieuw haar rechercheursduo, Philips en Borra en waar de lezer wellicht denkt: ‘is het nu misschien genoeg’, zegt diezelfde lezer achteraf hoogstwaarschijnlijk: ‘nee, het is nog lang niet genoeg!’
‘Pas nu wist ze het. Die dag in het bootje had hij naar beneden gekeken en had ze hem nooit goed bekeken. Tijdens de verhoren had hij een muts gedragen en een of ander sjaaltje omgehad. Zijn stem was die dag in het water een fluistering geweest en niet herkenbaar als die van de man in de verhoorkamer. Jezus…’
‘Verleden tijd’ wordt met recht een vrouwenthriller van formaat genoemd! Ik ben echter de eigenwijze mening toegedaan dat ook menig man deze thrillers bijzonder zal kunnen waarderen!
Dit uiterst spannende boek, dat opnieuw verschillende verhaallijnen herbergt, brengt de lezer naar een verrassende ontknoping. Een van de kenmerken van de thrillers van Skay is het feit dat ze de spanning en onzekerheid heel lang weet vast te houden.
‘Ze zakte op haar hurken, en bevoelde de bodem zonder na te denken waar ze met haar hand eventueel in zou kunnen grijpen. Net op het moment dat ze inzag dat dit geen nut had in het pikkedonker, raakte haar wijsvinger iets aan. Van schrik trok ze haar hand terug en wist een gil binnen te houden.’
Waar ik zeg dat de auteur steeds beter wordt, bedoel ik het feit dat de spanningsboog –zo mogelijk- nog strakker gespannen staat en emoties nog fraaier beschreven zijn. Bovendien wint Skaye nog altijd aan schrijfstijl. Alles klopt. Dialogen zijn vloeiend en de zinsconstructies zijn verzorgd. Daar waar ik in het eerste deel van de serie een enkele keer struikelde over een bepaalde zinsopbouw, is daar in ‘Verleden tijd’ geen enkele sprake van!
‘Sanne keek langs de boot het water in. Naar het lijk. Tenminste, dat was de bedoeling. Een watertrappelende man had ze niet verwacht. Ik wil dood, zei hij. Niet vandaag makker, zie Marc tegen hem. Pak mijn hand en klim als de sodemieter in de boot.’
Bovendien heb ik veel bewondering voor het feit dat Skaye kans ziet haar twee hoofdpersonen boeiend te houden en precies zo neer te zetten dat de ‘nieuwe’ lezer ze leert kennen, maar de ‘vaste fans’ niet het idee heeft dubbele informatie te krijgen.
Kortom, mijn oproep aan deze auteur is om vooral door te gaan met het schrijven van thrillers! Ofwel…in dit geval staat VT voor ‘Volgende thriller’!
