Puff

In ‘Puff’ vertelt auteur en groot dierenliefhebber, Angelieke Uittenbogaard, over het wel en weer van de kleine hond Puff gedurende zijn eerste levensjaar. Of liever gezegd, Puff vertelt het verhaal. Uittenbogaard heeft het slechts opgeschreven. ‘Na een tijdje met mijn nieuwe bal door mijn hok met plas gerend te hebben, vond ik het tijd voor iets nieuws. Ik nam de prop in mijn bek en schudde het zo hard als ik kon heen en weer. Er scheurde een stukje papier van af. Ik had er plezier in en scheurde er nog meer stukjes papier van af. Thuis werd het vrouwtje altijd boos als ik iets verscheurde, maar hier was er niemand die er iets van zei.’ De kleine en eigenwijze Puff beleeft de wereld om zich heen vanzelfsprekend heel anders dan dat ‘zijn’ mensen dat doen. Dat veroorzaakt uiterst grappige situaties die door Uittenbogaard zeer vermakelijk zijn beschreven. ‘Ik begroette haar alsof ik haar al jaren kende. Ze was leuk, ik kon er vast mee spelen.’ De auteur vertelt het verhaal door de ogen en vanuit de denkwereld van Puff. Uittenbogaard ziet kans de lezer mee te nemen in de belevingswereld van de kleine pup. Zij hanteert een vlotte en zorgvuldige schrijfstijl. Naast het hoge vermakelijkheidsniveau van dit boek, krijgt de hondeneigenaar gelijktijdig een soort (honden)koekje van eigen deeg. Puff confronteert ‘zijn’ mensen namelijk met regelmaat met hun ‘idiotie’. ‘Zoals elke ochtend stapte ik over de drempel naar buiten voor mijn plasje. Verstijfd bleef ik staan. Waar was het gras gebleven? Iemand had vannacht ons gras gestolen.’ Ik kan je verzekeren dat je, tijdens het lezen van dit boek, de brede glimlach niet van je gezicht krijgt. Sluit deze kleine hond ook in je hart en lees … ‘Puff’.