Lydia Verleine

strong>De hoofdpersoon in ‘Lydia Verleine’ is Mauritz, een 34-jarige  ambtenaar. Mauritz is gefascineerd door vrouwen, maar uiterst onzeker. Zijn liefdes blijven meestentijds onbeantwoord, tot hij Lydia Verleine aanspreekt voor de Amsterdamse Schouwburg en haar, een wildvreemde voor hem, voorstelt om een wandeling door het park te maken. Deze wandeling luidt het begin in van een onhandige liefde met evenveel verrassend mooie momenten als ontluisterende scenes.

‘Vanochtend ontving ik een brief van Lydia. Ik heb haar maandag geschreven dat ze voortdurend in mijn gedachten is. En dat ik uitzag naar de zaterdag waarop we hadden afgesproken naar een feest van een van haar collega’s te gaan, Rina.’

Lydia studeert Gestalt-therapie en Mauritz wordt verliefd op haar. Tijdens een feest waar hij met Lydia naar toe gaat, ontmoet Mauritz vriendinnen van Lydia waarmee ze een lesbische relatie blijkt te hebben gehad. Wanneer hij ook Arnold ontmoet, die een vriend van Lydia blijkt te zijn, lijkt ook deze relatie tot mislukken gedoemd.

‘Arnold zit onderuit gezakt op de driezitsbank. Ik geef hem een hand, zeg mijn naam. Hij staat niet op, zegt niets. Is hij een minnaar uit het verleden? Of is hij nogal nieuw hier, net als ik, en berekent hij zijn kansen?’

Zoals zijn lezers van Sangers gewend zijn, is ook de hoofdpersoon uit ‘Lydia Verleine’ een wat wereldvreemde figuur. Het verhaal is ontroerend door zijn eenvoud en de schrijfstijl is typisch Sangers: haast een tikje afstandelijk waardoor de omschreven emoties en/of emotionele ontwikkelingen des te meer binnen komen.

Het thema is tijdloos, zoals dat vaak het geval is in de boeken van Sangers. Het kunstige aan de wijze van vertellen van deze auteur is onder meer dat zijn verhalen op geen enkele wijze tijdgebonden zijn. De vertelling zou in willekeurig welk tijd kunnen spelen. Ik ben en blijf overigens een liefhebber van de fraaie taalbeheersing van deze auteur.