Ik blies het stof eraf, pakte een stoel en gaf me over aan de versjes waarvan vorm en inhoud, zo viel me op, in al die jaren niet eens veel waren veranderd.
In diezelfde week kreeg ik van een gulle gever Zoo lang ik hoop te leven. Ik was verrast. Niet alleen met het cadeau, maar ook omdat ik in deze uitgave dezelfde versjes aantrof als in de albums van mijn moeder. Zo vreemd is dat natuurlijk niet: de joodse Alida Lopes Dias, wier poëziealbum het onderwerp is van Zoo lang ik hoop te leven, werd immers twee jaar na mijn moeder geboren. Het grote, wrange en verpletterende verschil is alleen, dat Alida nog vóór haar veertiende verjaardag omkwam in Sobibor.
Claudia Carli zocht zorgvuldig uit wie de 19 joodse meisjes waren die in Alida's album hebben geschreven en wat hun - in het geval van 13 van hen - treurige lot was. Slechts zes meisjes overleefden de oorlog; vier van hen, inmiddels bijna 90, kon Claudia Carli zelf hun verhaal laten doen. De anderen laat ze allemaal, deels in gefictionaliseerde vorm, tot leven komen in dit bijzondere, schrijnende en tegelijk wonderschoon vormgegeven boek.
Een prachtig en indrukwekkend eerbetoon.
Over Marjan Maandag
Marjan Maandag is redacteur bij Managementboek.
