Handboek eetstoornissen

Actueel overzicht over eetstoornissen
In deze nieuwe, derde druk van het Handboek eetstoornissen komen de volgende thema’s aan bod: kenmerken, achtergronden, preventie en vroegtijdige signalering, behandeling, herstel en terugvalpreventie, bejegening en ethische vraagstukken. Dit handboek biedt een zeer overzichtelijk en actueel beeld van de meeste recente kennis en praktijkervaring beschreven door deskundige auteurs uit zowel Nederland als België.

De kenmerken van anorexia, boulimia nervosa en de eetbuistoornis in de DSM-5
Sinds het verschijnen van de tweede druk van het Handboek eetstoornissen (2008), zijn er veel nieuwe ontwikkelingen. Met de komst van de DSM-5 zijn de voedingsstoornissen bij het hoofdstuk eetstoornissen gevoegd; zowel de kenmerken van anorexia, boulimia nervosa en de eetbuistoornis worden erin beschreven. Er wordt ook aandacht besteed aan de voedingsproblemen pica, ruminatiestoornis en de vermijdend/restrictieve voedselinnamestoornis.

De Zorgstandaard Eetstoornissen
Eind 2017 werd de Multidisciplinaire Richtlijn Eetstoornissen uit 2006 opgevolgd door de Zorgstandaard Eetstoornissen. Daarin wordt beschreven wat de experts en ervaringsdeskundigen van Nederland op grond van de wetenschappelijke literatuur adviseren ten aanzien van diagnostiek en behandeling. Relatief nieuw zijn de websites voor zowel preventie, vroegtijdige onderkenning als behandeling van eetstoornissen en de inzet van ervaringsdeskundigen in de behandeling en bij de nazorg en terugvalpreventie.

Eetstoornissen ontstaan op jongere leeftijd
Ondanks deze ontwikkelingen lijkt het aantal patiënten met een eetstoornis niet af te nemen. Er is een trend zichtbaar dat eetstoornissen op jongere leeftijd ontstaan en daarnaast is er meer aandacht voor chronische eetstoornissen, eetstoornissen die zich op latere leeftijd ontwikkelen en voor eetstoornissen bij jongens en mannen.

Voor wie?
Het boek is bruikbaar voor diverse hulpverleners en geïnteresseerden: professionele behandelaars, artsen, psychologen, psychotherapeuten en psychiaters, verpleegkundigen en sociotherapeuten, begeleiders van zelfhulpgroepen en nazorgzelfhulpgroepen, maar ook ouders en naasten.