Zo’n 6 jaar geleden maakte ik voor het FD met de webredactie een longread over de overnamestrijd tussen UPS en TNT. We vernamen in het begin van de week dat er zaterdag een weekendverhaal in de krant zou komen en we probeerden in een paar dagen tijd een digitale versie daarvan te maken. Dat lukte, maar we moesten wel een aantal hordes nemen voordat we er waren.
Die hordes van toen zijn grotendeels verdwenen de laatste jaren. Een infographic maken was in die tijd een aardige opgave, maar inmiddels zijn er heel veel tools waarmee je met een paar klikken iets fraais maakt dat je zo op je eigen site kunt plaatsen. Animatie was helemaal een ingewikkeld proces maar ook daar bestaan inmiddels tooltjes voor om snel een professioneel ogend filmpje te maken.
Wat kun je verwachten van Opvallen met visual storytelling in 60 minuten?
In mijn boek Opvallen met visual storytelling in 60 minuten hebben we het onder meer over het maken van dit soort longreads. Maar ook over een aantrekkelijke manier om andere teksten vorm te geven. Hoe kun je een verhaal vertellen en daarbij visuele elementen inzetten zodat jouw digitale productie meer wordt dan het praatje-met-een-plaatje?
Het boek biedt veel voorbeelden van tools die te gebruiken zijn om beeld en audio te bewerken, infographics te maken en informatielagen aan foto’s of video toe te voegen. Een aardige gereedschapskist die ik zelf dagelijks in mijn job als chef digitaal bij Elsevier Weekblad gebruik. Naast veel voorbeelden van handige tools biedt het boek ook uitleg over hoe je al die zaken kunt integreren in jouw verhaal zodat je er een echte complete visual story van maakt.
Belangrijkste les: een visual story maak je niet achteraf
Maar de belangrijkste les van Opvallen met visual storytelling in 60 minuten is wat mij betreft dat het maken van een visueel verhaal begint met de juiste voorbereiding. Nog veel te vaak – ja, ook in mijn huidige baan – worden prachtige artikelen gemaakt en komt de auteur in kwestie achteraf langs om te bekijken wat we er digitaal nog aan toe kunnen voegen. Dat levert dan in het beste geval inderdaad een extra infographic op of een diashow met extra foto’s die de fotograaf toevallig nog had aangeleverd. Maar een echt visueel verhaal wordt het nooit meer op die manier.
Terug even naar de longread waarmee het allemaal begon: Snow Fall van de New York Times. Wat mij betreft nog altijd een pareltje. En waarom is dat verhaal zo goed gelukt? Omdat het team dat het maakte, begon met het maken van een storyboard en niet met een paar A4tjes getikte tekst in de hand. Er werd dus vanaf het begin gekeken naar de elementen die beschikbaar waren of gemaakt konden worden en daarop werd uiteindelijk de digitale productie vormgegeven.
Snow Fall gaat over een dodelijke lawine die werd veroorzaakt door een combinatie van bijzondere weersomstandigheden en een groep skiërs die de sneeuwlaag per ongeluk uiteindelijk in beweging bracht. Er bleek veel data beschikbaar over de hoeveelheid sneeuw die was gevallen in de periode voor de lawine en ook was het mogelijk om de routes die de skiërs hadden genomen te reconstrueren. Daarnaast bedacht het team dat het goed voor het verhaal was om bijvoorbeeld de werking van een airbag voor skiërs visueel te laten zien.
Door op deze manier van te voren naar een verhaal te kijken, ontwikkelt zich een ander verhaal. Waarbij de visuele elementen onderdeel zijn van de verhaallijn en niet slechts losse elementen die later zijn toegevoegd. En dat maakt een groot verschil.
Hopelijk biedt Opvallen met visual storytelling in 60 minuten veel inspiratie. Kijk ook op www.visualstorytellingblog.nl voor meer uitleg en andere tools. Maar zorg vooral dat je vervolgens ook echt begint bij het begin. Ik wens je veel plezier, creativiteit én pageviews …
Vincent Andriessen is chef digitaal bij Elsevier Weekblad en werkte eerder in dezelfde functie bij het FD. Hij is de auteur van Opvallen met visual storytelling in 60 minuten.
