De heen en weerstand

Voor de mensen die het niet kennen: Wie heeft mijn kaas gepikt? is een fabel over vier figuren in een doolhof. Ze reageren op het verdwijnen van hun geliefde kaasvoorraad. Het verhaal illustreert hoe mensen verschillend omgaan met verandering en moedigt aan om flexibel, proactief en positief te blijven in tijden van onzekerheid. In de hoogtijdagen van het boek werd het regelmatig uitgedeeld zodra er reorganisaties of bezuinigingen op komst waren. Inmiddels is het – in Nederland – toe aan zijn 61e druk. Dat betekent dat het sinds verschijning meer dan 2x per jaar is bijgedrukt.

Goodall is de auteur van Verandermanie, een boek waarin hij veranderen om het veranderen op de korrel neemt. Hij daagt je - zowel in zijn boek als in ons gesprek - uit om je af te vragen: Is deze verandering echt een verbetering? Dat sluit mooi aan bij de boodschap van Daniël Wolfs, auteur van De Veranderfilosoof, ook in dit nummer. Hij stelt onder meer de vraag: ‘Wat is het aanlokke lijke perspectief als je daadwerkelijk nieuw gedrag, nieuwe werkwijzen, nieuwe processen nastreeft – en is dat het waard om iets voor op te geven?’

Als dat al niet genoeg is om eens over na te denken, pleit Goodall er voor om managen niet vooral te zien als een intellectuele bezigheid, maar een emotionele. In verandercontext: Je mensen recht in de ogen kijken als ze zorgen hebben over veranderingen, en het gesprek aangaan. Goodall: ‘Het psychologische probleem van verandering los je niet op door tegen je mensen te zeggen: Hier heb je een inspirerende powerpoint-presentatie met wat opbeurende kreten om je er overheen te zetten.’

Ook Wolfs pleit ervoor het gesprek aan te gaan, en natuurlijk de auteurs van Dialoogrevolutie (Lees hier het interview): ‘Uiteindelijk heeft niemand in zijn eentje de waarheid in pacht’. Misschien is het tijd om de kaas te laten voor wat hij is en het gesprek aan te gaan. In de heen en weerstand dus.

Het hele julinummer staat ook online. Je vindt het op deze pagina.