Veranderen in organisaties draait niet alleen om plannen en structuren, maar vooral om mensen: hun waarden, drijfveren en onderlinge dynamiek. In De menskant van veranderen vertalen Erik Koenders en Peter Nientied het complexe Spiral Dynamics-model naar de praktijk. Dick Rochat laat zien hoe dit boek veranderaars, leiders en HR-professionals helpt om gedrag en samenwerking beter te begrijpen en te begeleiden.

In ‘Creatieve vuurkracht’ onderzoekt Elleke van Gelder hoe organisaties met lef en verbeeldingskracht kunnen breken met behoudend conservatisme. Het boek biedt praktische handvatten, inspirerende casussen en een frisse kijk op complexe vraagstukken. In zijn recensie deelt Louis Thörig zijn bevindingen.

Met Doe anders even anders laat Maaike Thiecke zien hoe adviseurs zonder formele macht juist verschil kunnen maken: door patronen te herkennen, rollen bewust te kiezen en dichter bij de organisatiecultuur te staan dan gebruikelijk. In zijn recensie bespreekt Teun van Aken de verrassende inzichten en praktische scherpte van dit boek.

Waarom verloopt veranderen vaak zo moeizaam? In Organisatieverandering, hoe moeilijk kan het zijn laat Bianca van Leeuwen zien hoe patronen in organisaties werken en hoe managers en teams daar bewust mee kunnen omgaan. Met praktijkvoorbeelden, modellen en tien hardnekkige misvattingen biedt ze houvast. Een recensie.

In AI Agents schetsen Job van den Berg en Remy Gieling hoe kunstmatige intelligentie elke kantoorbaan op zijn kop zet. Het boek is visueel aantrekkelijk en energiek, maar soms meer promotie dan gids. Recensent Marc Jacobs waardeert de toegankelijkheid, maar mist concrete voorbeelden en kritische reflectie op de beloofde revolutie.

Lokale successen in complexe vraagstukken zijn vaak lastig op te schalen. In De logica van de lappendeken biedt Hans Vermaak een ander vertrekpunt: werk vanuit de betrokken mensen zelf. In haar recensie gaat Leike van Oss daarop in.

Wie wel eens heeft stilgestaan bij de magie van een spreeuwenzwerm, herkent het beeld: ogenschijnlijk chaotisch, maar perfect afgestemd. In ‘De spreeuwenzwerm’ vertaalt Patricia Braat dit natuurfenomeen naar de dynamiek van organisatieverandering. Een inspirerende metafoor, vindt recensent Jan Hoogstra. In zijn recensie legt hij uit waarom.

Theory U is geen eenvoudige kost, maar biedt verrassende perspectieven voor wie écht wil veranderen. In het boek ‘De kracht van Theory U’ bundelen vijf veranderaars hun meest gebruikte werkvormen, toegepast in het publieke domein. In zijn bijdrage laat Bertrand Weegenaar zien wat het boek toevoegt.

Hoe ga je om met taaie, grensoverschrijdende vraagstukken waar niemand echt de regie over heeft? In ‘De logica van de lappendeken’ presenteert Hans Vermaak een alternatief voor grootschalige veranderaanpakken: een netwerkgerichte, organische manier van werken die uitgaat van lokale invloed en verbinding. In haar recensie gaat Freija van Duijne erop in.