De kunst van organisatievereenvoudiging

‘Als een bloem niet groeit, geef je dan de bloem de schuld? Of kijk je naar de omgeving?’

Die vraag stelde ik mezelf al op jonge leeftijd, toen ik in een Chinese meubelfabriek zag hoe stukloon het gedrag bepaalde. Niet de mensen, maar het systeem stuurde het werk. Dat besef, aangevuld met jarenlange ervaring als directeur, interim-manager en Organisatievereenvoudiger®, leidde tot De kunst van organisatievereenvoudiging.

Ik schreef het voor leiders die merken dat hun organisatie stroperig wordt. Die zien dat mensen vastlopen in overlegstructuren, eilanddenken of onlogische besluitvorming. Dat het vuur dooft, ondanks betrokken collega’s en goede bedoelingen. En die zich afvragen: hoe krijgen we weer beweging, energie en richting?

De sluipmoordenaars van slagkracht

In mijn werk zie ik drie terugkerende oorzaken van stilstand: onnodige complexiteit, aangeleerd gedrag en suboptimalisatie. Geen zichtbare crisis, maar stille krachten die organisaties langzaam verstrikken. Niet omdat mensen niet willen, maar omdat het systeem het moeilijk maakt om logisch, geïnspireerd en effectief te werken.

Eenvoud is geen versimpeling

Vereenvoudigen roept vaak weerstand op. Alsof het oppervlakkiger, simpeler of minder doordacht wordt. Maar eenvoud is niet simpel. En eenvoud is zelden eenvoudig. Het vraagt om keuzes: logica boven spreadsheets, een helder verhaal boven dikke rapporten, en de moed om gewoontes los te laten die niet meer werken.

Logica, inspiratie en eenvoud

De kunst van organisatievereenvoudiging biedt bestuurders en directeuren een praktische bril gebaseerd op drie pijlers: logica, inspiratie en eenvoud. Die helpen je om fundamenteel andere vragen te stellen:

• Klopt onze structuur nog met wat we willen bereiken?
• Weten mensen waartoe hun werk bijdraagt?
• Zijn we bezig met de juiste dingen, of vooral met dingen die ooit logisch waren?

Met herkenbare voorbeelden en toegankelijke taal laat ik zien hoe organisaties blijvend kunnen veranderen – zonder verandervermoeidheid. Niet door harder te rennen, maar door eenvoudiger te organiseren.

Van vierkante wielen naar vooruitgang

Veel organisaties rijden met wat ik noem vierkante wielen: structuren en werkwijzen die ooit nuttig waren, maar nu vooral zorgen voor schokken en stilstand. Toch plakken we liever nog een handvat aan het wiel, dan dat we opnieuw durven denken. Vereenvoudigen vraagt moed. Maar zodra eenvoud de norm wordt, ontstaat ruimte. Ruimte voor verantwoordelijkheid, voor logische besluiten en voor richting, ritme en reflectie.

Een uitnodiging tot eenvoud

Ik geloof niet in standaardoplossingen. Maar ik geloof wél dat eenvoud werkt. Omdat het energie terugbrengt in organisaties. Omdat het complexiteit doorprikt met logica. En omdat het mensen verbindt aan wat er echt toe doet.