Hij heeft zijn twee halfbroers, Ralph en Jack, gevraagd mee te gaan. Ralph en Jack zijn enerzijds fantastische, maar tegelijkertijd verschrikkelijk lastige mannen die hun vader diens geheimen en leugens uit het verleden nog niet hebben vergeven.
‘En dan voel ik die golf van emotie weer. Ik weet niet precies hoe ik die moet beschrijven, behalve dat hij fysiek is – als een soort vergiftiging of het tegenovergestelde van verliefd zijn – en dat hij in mijn binnenste aanzwelt tot er verder niets meer van me over is; en toch lukt het me niet om over te geven, ik kan het er niet uit gooien, zodat als hij komt…ik gespannen ben, me bomvol voel, alsof ik verdrink – maar dan van binnenuit.’
Een prachtige ‘roadnovel’ die de reis beschrijft van deze vier mannen. Een roman over elementaire levensvragen. Een ontroerend en schurend verhaal met een zeer actueel thema. De aan ALS lijdende vader heeft bewust voor een waardig einde gekozen maar in Engeland is dat verboden. Vandaar dat de reis hen naar Zürich brengt.
‘Ik kijk toe hoe Ralph inschenkt. Zijn bleekblauwe ogen stralen zo van intelligentie en het leven. Ik vraag me af of hij ooit zal stoppen met roken en drinken en hoe hij zou zijn zonder die beneveling. Plotseling schiet de gedachte door me heen dat hij zichzelf ook van kant aan het maken is. Alleen wat langzamer.’
‘Laat los mijn hand’ verhaalt over de confrontatie van de vader met zijn zonen. Jack en Ralph, de kinderen uit zijn eerste huwelijk, zitten nog vol verwijten jegens hun vader én staan niet achter zijn zelfgekozen levensbeëindiging. Louis, de zoon uit zijn tweede huwelijk, wil de wens van zijn vader wél inwilligen en hem daarbij steunen.
‘Ik heb pa nog nooit zo gelukkig gezien. Hij geniet met volle teugen. Het vloeibare licht van de kaarsen zwemt rond in zijn ogen. Het kasteel, de rivier. De machtige avond achter hem. Terwijl hij praat over de Walkuren. Praat over Volkswagens. Ralph aan de ene kant, Jack aan de andere.’
Een fijne schrijfstijl en integere weergave van alle emoties is door Docx bijeengebracht in deze fraaie roman die aan de oppervlakte brengt waar veel mensen onderhuids mee worstelen, maar waar veel te weinig over gesproken wordt. Buiten dit alles weet Docx zijn personages zó prachtig over het voetlicht te brengen dat je voor elk van hen begrip kunt opbrengen. De dialogen zijn bovendien van sublieme kwaliteit en dat is een waar talent waar menig auteur jaloers op zal zijn. Nergens zijn de dialogen onnatuurlijk en dat is knap.
Kortom, een ware aanrader; zonder meer.
