We streven naar liefde en geborgenheid. Als de relatie stukloopt, ga je dan op zoek naar de volgende die jouw verlangen naar liefde wel kan vervullen? We lopen dan echter de kans op herhaling. Hoe komt dat? Geurtz legt uit dat we in onze vroege jeugd geleerd hebben dat er condities zijn om waardering, erkenning en liefde te krijgen. Als we aan deze condities voldoen, worden we geliefd.
Geurtz noemt dit een ‘negatief geloof’. Dit negatieve geloof zorgt ervoor dat we onszelf afwijzen als we niet aan de condities voldoen. Deze condities hebben we vertaald naar ‘regels’ waar we aan moeten voldoen. Zo ontstaan er twee soorten regels: regels om te voorkomen we onszelf afwijzen en regels om te voorkomen anderen ons afwijzen. Door het gedrag dat we op basis hiervan laten zien, ontstaat een imago dat we aan de wereld laten zien. Een imago gebaseerd op zelfafwijzing. Het klinkt ingewikkeld. Geurtz ontrafelt hoe het patroon van afwijzing laag voor laag is opgebouwd. Het negatieve geloof zorgt ervoor dat je jezelf afwijst omdat je bijvoorbeeld vindt dat je zwak bent en niet zwak mag zijn. Dit creëert weer dualiteit: je zegt tegen jezelf ‘ik ben zwak’ en je voelt tegelijkertijd aversie tegen je eigen zwakte. Dus moet je sterk zijn en laat je aan de buitenwereld zien hoe sterk je bent.
Hoe werkt bovenstaand patroon door in de relatie? Geurtz beschrijft hoe in de verliefdheidsfase de indruk wordt gewekt dat de zelfafwijzing ongedaan gemaakt kan worden door de ander. Je voelt je geliefd! Je bent tijdens je gelukkige momenten het meest in je oorspronkelijke en natuurlijke staat, dat wil zeggen in contact met de Essentie. Na de verliefdheidsfase volgt een behoefte aan geruststelling dat je geliefd bent én blijft.
Geurtz noemt dit ‘behoeftigheidsbewustzijn’: je hebt het geloof ontwikkeld dat je niet meer zonder de ander wil en kan. In feite wordt de liefdespartner onderdeel van het negatieve geloof door de blijvende bevestiging van de condities, oftewel ‘de liefdespartner wordt ‘leverancier van liefde en erkenning’.
Geurtz noemt dit een ‘wederzijdse bedekking van zelfafwijzing’, een liefdesrelatie van ‘twee halve mensen die in een symbiotische beknelling’ vast zitten. Geurtz breekt een lans voor de ‘spirituele liefdesrelatie’, waar jij de ander ontslaat van de verantwoordelijkheid voor jouw pijn en afwijzing en voor het vervullen van je behoefte aan erkenning, veiligheid en eigenwaarde. Dat is de ingang naar het geven van onvoorwaardelijke liefde aan jezelf en aan elkaar. Zo wordt een relatie de weg terug naar jezelf.
De auteur neemt je mee in een verhaal, terwijl hij zijn gedachtengoed uiteenzet. Het betoog van Geurtz is gebaseerd op zijn eigen ervaringen, die hij illustreert met een aantal levendige voorbeelden. Ook geeft hij tips en beschrijft enkele meditaties om te doen. De meditaties lijken echter geschikter om te doen onder begeleiding dan om solo te volgen uit dit boek.
Al met al een mooi boek om jezelf eraan te herinneren dat je geen erkenning, liefde of veiligheid van de ander nodig hebt, maar dit zelf in de hand hebt. Het lezen is één, maar het toepassen is een tweede. Daar heb je vaak toch echte oefening, training of coaching voor nodig.
Over Veronique Kilian
Drs. Veronique Kilian is trainer, (team)coach en spreker. Zij traint en coacht management en medewerkers op het gebied van leiderschap, veranderingsmanagement, psychologie en geluk. Veronique geeft geregeld lezingen, workshops en (in company) teamtrainingen.
