‘Hebt u de brand aangestoken? Nee. Nee, natuurlijk niet. Ik was hem daarheen gevolgd. Dat deed ik altijd. Het was daar onveilig voor hem. Ik wachtte beneden, voor het geval hij me nodig had. En toen was dat ook zo. Haar gezicht glom van het zweet en de tranen en het snot dat uit haar neus liep.’ Met name in het begin van het boek, waarin de bewoners van de Murchison flat de revue passeren, zijn de personages goed neergezet. Het zijn overigens stuk voor stuk personen die zich aan de zelfkant van het leven bevinden en derhalve weinig uitzicht op een betere toekomst hebben.
Dit sociale aspect is een aardig detail in het boek. ‘Op de tiende etage van de flat, drie appartementen links van May Hearn, zat de familie Bellew te eten. Geen diner, en niet aan tafel. De kinderen waren net terug uit school en hadden honger, zoals altijd. Carl Bellew at graag voor de televisie. Hij was een flinke man, groot gespierd en zwaar. Zijn formaat was zijn grootste pluspunt. Als je zo enorm was als Carl, wat het niet nodig slim, handig of snel te zijn.’ Ook de hoofdpersoon, Maeve Kerrigan, wordt prima gekarakteriseerd en dat is knap gezien het feit de auteur haar hoofdpersonage al diverse keren heeft laten acteren in eerdere boeken. Casey moet derhalve een balans vinden waarbij ze zowel haar eerdere lezerspubliek als diegenen die voor het eerst kennismaken met Kerrigan, tevredenstelt. Daar is de auteur uitstekend in geslaagd en maakt dat de diverse delen uit de serie prima afzonderlijk en in willekeurige volgorde te lezen zijn. Ook het sub thema in ‘Na de brand’, het feit dat Kerrigan al geruime tijd door man wordt gestalked, is goed in het geheel verweven en geeft het zeker een extra spanningsboog. ‘Ik vocht tegen een volgende aanval van misselijkheid en keek omhoog naar het gebouw, alsof ik zocht naar een bloedspoor. De lucht was zwaar van de rook en hoewel het een koude nacht was, werd de stank van het vuilnis me even te veel. Ik deed een stap naar achteren de duisternis in, weg van de groep mensen die om Armstrongs lijk heen stond.’ Casey heeft een prettige schrijfstijl, het thema boeit en de ontknoping is verrassend. Allemaal elementen die ‘Na de brand’ tot een fijne thriller maken. Enige punt van kritiek: de dialogen mogen in sommige gevallen iets krachtiger. Dat neemt niet weg dat ‘Na de brand’ plezierig leest en lastig valt weg te leggen.
