Samen vernieuwen in de praktijk

Door de titel en de ondertitel 'werk maken van innovaties' verwachtte ik ook vernieuwende vormen om samen te werken. Echter de vernieuwing ontstaat door verschillende soorten ontwerpen te combineren en daardoor een nieuwe oplossing voor een 'probleem te vinden'. Dat maakt de toolbox de moeite waard om te lezen en erbij te pakken als je moeilijke problemen moet oplossen in de praktijk.

Een toolbox om werk te maken van innovatie. Dat is de ondertitel van 'Samen vernieuwen in de praktijk', met daarin een boek, werkvormkaarten, voorbeelden van lastige situaties en kaarten met ontwerpprincipes. Van de toolbox 'Samen vernieuwen in de praktijk' is werk gemaakt. Het doosje, met daarin een boekje en verschillende soorten kaarten (werkvormen en ontwerpprincipes), ziet er fantastisch mooi uit. De inhoud komt onder andere uit het proefschrift van de schrijvers, dus de theoretische onderbouwing is er en is duidelijk. Alleen voor wie werkt in de praktijk zijn sommige ontwerpprincipes logisch, zelfs vanzelfsprekend. Vanuit mijn vakgebied, auditing, ben ik gewend aan het werken met toolboxen en ben er enthousiast over. Ze geven je een houvast bij een probleem dat je moet onderzoeken. Je gebruikt een toolbox als basis en werkt dan zelf een methode uit die daarbij past. In het bijbehorende boek gaan Verdonschot, Keursten en Van Rooij een stapje verder. Ze helpen je ook met mogelijke werkvormen. Daarmee is deze toolbox een mooi vormgegeven complete set om innovaties aan te pakken. Geen innovaties in een R&D-lab, maar innovaties in het dagelijks werk. Problemen die niet op te lossen lijken, kunt u hiermee toch aanpakken. Daarmee willen de schrijvers u helpen. Dat doen zij in de eerste plaats door een theoretische onderbouwing. Deze staat duidelijk uitgelegd in het boek en wordt dan verder uitgewerkt in ontwerpprincipes en werkvormen die u kunt gebruiken om de ontwerpprincipes toe te passen. Dit sluit allemaal goed op elkaar aan en is ook duidelijk. Maar vanuit de praktijk vind ik de ontwerpprincipes niet zo baanbrekend en verwacht ik er niet direct innovatieve oplossingen mee te bereiken. Bijvoorbeeld ontwerpprincipe 3 'Werk uit individuele drijfveren'. Logisch dat u meer geneigd bent om uw best te doen in een project als het uzelf ook iets oplevert. Daarover zijn meerdere theorieën bekend. Goed is wel dat er werkvormen aan gekoppeld worden, bijvoorbeeld 'opsporen en leren van successen'. In deze werkvorm inventariseert en visualiseert u individuele ideeën over hoe het project loopt en brengt deze daarna in de groep. Dit om te laten zien dat er wel degelijk resultaat is gehaald als groep en voor iedereen individueel. Door de theorie, het ontwerpprincipe en de werkvorm te koppelen kunt u de problemen oplossen (lees: vernieuwing creëren). Het bewijs dat het echt op deze manier werkt, was niet altijd uit de studie te halen! Nieuw aan het boek is om theorie aan gebruikte werkvormen te koppelen en dan dezelfde werkvorm weer opnieuw te onderzoeken om te kijken of de werkvorm bij een volgend probleem weer werkt. Dat maakt dat je zelf ook stil staat bij je eigen werkwijze en hoe en waar je die opnieuw kunt gebruiken. Eigenlijk doe je dat natuurlijk al regelmatig door te kijken of een reeds gebruikte werkwijze ook past bij het organisatieonderdeel (voor iemand die intern werkt) waar je nu een probleem oplost. Dat proces is hebben de auteurs theoretisch onderbouwd en daaruit is een mooie toolbox gekomen. Misschien is het wel zo dat de schrijvers hebben geleerd van de praktijk en de praktijkmensen van hun theorieën. En de gebruikte werkvormen zal ik zeker gaan gebruiken, evenals hoofdstuk 1 uit het boek. De term 'vernieuwen' zette mij wel op het verkeerde spoor. Ik dacht dat er 'vernieuwende of innovatieve ontwerpprincipes' in het boek zouden staan, maar het gaat om de combinatie van gebruikte werkvormen om vernieuwing tot stand te brengen. Zeker een boek dat de moeite waard is!