Op werkdagen voor 23:00 besteld, morgen in huis Gratis verzending vanaf €20

Recensie

De weduwe

Jawel, ‘De weduwe’ is een debuut… Dat feit wekt verbazing, want ‘De weduwe’ is wat mij betreft een psychologische thriller van niveau. Barton hanteert een uitzonderlijke schrijfstijl waardoor het verhaal onder je huid gaat zitten en daar blijft kriebelen tot je de laatste bladzijde hebt gelezen.

Hanneke Tinor-Centi | 18 augustus 2016 | 2-3 minuten leestijd

‘De ruzie eindigde ermee dat hij de deur achter zich dichtsloeg en naar bed ging, in de studeerkamer, weg van mij. Ik herinner me nog hoe ik als verdoofd onder aan de trap stond. Wat was hier aan de hand? Wat was er gebeurd? Aan wat het voor ons te betekenen had, dacht ik liever niet.’ Natuurlijk helpt het dat Barton een royale ervaring heeft in het verslaan van misdaadzaken, maar niet elke (misdaad)journalist heeft het in zich om dan ook zo’n meesterlijke roman af te leveren.

Gedurende het verhaal ziet Barton zelfs kans om haar lezers een aantal keer aan het twijfelen te brengen. Is de gedoodverfde dader dan toch misschien niet de schuldige? ‘We zijn ons te snel op Taylor gaan concentreren, zei hij tegen brigadier Salmond. Het kostte hem behoorlijk wat moeite om dit toe te geven, maar het was niet anders. Laten we opnieuw kijken naar de dag dat Bella verdween.’ De personages wekken bij mij diverse emoties op. Vooral bij Jean, waarmee ik mij deels kan identificeren, heb ik de behoefte gevoeld haar te zeggen toch vooral haar meegaande wijze van handelen te laten varen en stelling te nemen jegens haar manipulatieve echtgenoot. ‘Maar deze keer begon Glen tegen me te schreeuwen omdat ik in zijn ogen te laat was, vreselijke woorden die hij praktisch naar me spuugde, onaangename, smerige woorden. Woorden die hij normaal gesproken nooit gebruikte. Alles was fout. Hij vulde de keuken met zijn beschuldigingen, met zijn woede.’ Wanneer personen in een boek gevoelens en emoties bij je opwekken, dan zijn ze gruwelijk goed en geloofwaardig gekarakteriseerd en dat is zeker het geval in ‘De weduwe’. Barton ziet bovendien kans om de beide verhaallijnen uiteindelijk kundig samen te laten komen. ‘Hij zei tegen me dat hij het vreselijk vond om ernaar te kijken, maar dat iets in hem ervoor zorgde dat hij toch steeds meer wilde. Volgens hem was het een soort ziekte. Kon hij er niets aan doen. En hij gaf mij de schuld.’ Kortom, ‘De weduwe’ kwalificeer ik als psychologische thriller van formaat. Ik vind het nauwelijks voor te stellen dat het een debuut betreft en zie uit naar het volgende boek van deze auteur.

Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, tekstschrijver, boekrecensent en boekmarketeer.

Deel dit artikel

Wat vond u van dit artikel?

0
0

Boek bij dit artikel

Populaire producten

    Personen

      Trefwoorden