De geheimen van non-verbale communicatie

Verwacht in 'De geheimen van non-verbale communicatie' geen kant en klare receptuur waarmee u gedachten kunt lezen. Het gaat voornamelijk om bewustwording en oefening, heel veel oefening. Het boek is daarom ook overladen met oefeningen voor ontspanning, observatie, intuïtie en andere belangrijke 'sleutels'. Salem deelt deze zes 'sleutels' in twee categorieën in: hardware en software. Het is waarschijnlijk een poging om structuur aan te brengen, maar het onderscheid tussen beiden is gekunsteld en heeft geen toegevoegde waarde. De kracht om te ontspannen is randvoorwaardelijk om de non-verbale communicatie meester te worden.

Het boek bevat daarom een aantal oefeningen om bewust te kunnen ontspannen. Een hoofdstuk later volgt een aantal braintwisters. Een hoofdstuk vol misleidingen van het brein, inclusief sommen als 5+4=9 en 11+5=4. Door de beperkingen die we onszelf opleggen zullen we de ene som als correct beoordelen en de andere fout rekenen. Salem illustreert hoe beide sommen goed zijn, als we onszelf toestaan de onnodige beperkingen te laten vallen. Zo leidt de schrijver ons door de eerste vijf sleutels heen. De laatste van de zes sleutels gebruikt de pendel als instrument. Hoewel Salem aangeeft dat de pendel geen occult of bovennatuurlijk voorwerp is, had dat deel voor mij niet in het boek gehoeven. Alsof een pendel mijn onderbewustzijn kan tonen. Als ik iets weet maar er niet op kan komen, dan kunnen de eerste vijf sleutels me helpen dat naar boven te halen. Een trouwring boven een zwangere buik pendelen om af te lezen of het een jongetje of een meisje wordt, is gewoon een bakerpraatje en verdient geen plaats in een serieus boek. Het Uri Geller-gehalte neemt toe, mijn interesse en waardering nemen evenredig af. Een irritante observatie moet me ook van het hart: De schrijver blijkt in het boek erg tevreden met zichzelf en zijn vaardigheden, soms tot op het arrogante af. Ik verwacht dat hij mijn non-verbale jeuk van mijn gezicht kon aflezen als hij in de buurt was geweest terwijl ik zijn boek las. Verkooppraatjes passen op de kaft, dan moet het boek nog verkocht worden. In de pagina's tussen de kaft waardeer ik iets meer bescheidenheid. Het boek bevat naast oefeningen ook een aantal adviezen die opgenomen zijn in een kader. De meeste kaders, zoals de lijst met achternamen die je door associatie kunt onthouden, zijn keurig aan de Nederlandse omstandigheden aangepast. Een rijtje met 'voorwerpen die je niet op kantoor moet hebben omdat je dan zwak lijkt' is niet aangepast. Van een asbak en kartonnen dozen kan ik me voorstellen dat het de gebruiker van het kantoor niet sterk doet lijken. Bij andere indicatoren zoals een formica meubilair, een computer in een felle kleur en een buistelevisie begin ik al wat te fronsen. Ik zie niet direct hoe die items een teken van zwakte zouden zijn. Dat gevoel wordt nog sterker bij de zesde indicator: 'Iets in de kleur oranje'. Volgens Salem moet je alle oranje uit je kantoor weren omdat dit anders zou wijzen op emotionele instabiliteit. Daar staan we mooi bij als Nederlanders: Oranje boven ! Ondanks dat alles toch een lezenswaardig boek voor iedereen die wil weten waarom 11+5=4 juist is en waarom de wezentjes in de Muppets en Sesamstraat allemaal van die grote pupillen hebben. De sloten van de non-verbale communicatie worden door Salem voor ons geopend met vijf relevante sleutels. De zesde sleutel is voor mij overbodig bonusmateriaal.