De ladder van leiderschap

De essentie die ik in 'De ladder van leiderschap' onderscheidde, raakt de volgende uitdrukking: 'No pain, no gain; no guts, no glory'. Bart de Bondt laat u in de spiegel kijken door de nodige leerervaringen van zichzelf weer te geven waarin hij zich kwetsbaar opstelt. Als lezer bekruipt je weliswaar het gevoel dat alles wat om leren en persoonlijke ontwikkeling draait soms pijn doet. Je ziet namelijk in dat jouw gedrag door verandering effectiever kan worden. De Bondt laat u eerst los op twintig dimensies waarin u uw houding en gedrag als leidinggevende test. U beoordeelt zelf in welke fase u zich als leidinggevende ontwikkeld heeft. Na deze passage ontstond bij mij een natuurlijke nieuwsgierigheid; ik keek gretig uit naar ervaringen van de auteur. Deze boden mij immers inzicht én uitzicht op de manier waarop ik mijn gedrag kan veranderen om te groeien naar een betere leidinggevende. Negatieve aspecten van leiderschap gaat De Bondt niet uit de weg - evenals zich kwetsbaar opstellen.

Als leider ben je anders (lees: niet beter) dan anderen, schrijft hij. Deze episode is, net als zoveel andere uiteenzettingen enorm herkenbaar. Hij beschrijft ze op een bijna spirituele wijze waarbij ik allerlei puzzelstukjes op hun plaats zag vallen. Zijn prikkels leiden er ongetwijfeld toe om leiders uit hun luie stoel te krijgen en de comfortzone vaarwel te zeggen. In tegenstelling tot andere boeken over leiderschap geeft Bart de Bondt duidelijk bepaalde kenmerken van leiders weer en dit biedt eyeopeners. Zo laat hij zien dat je ontvankelijk bent voor talenten van anderen als je de grenzen van je eigen mogelijkheden kent. Hij geeft anderen zuurstof omdat hij zich door hen totaal niet bedreigd voelt. De auteur stelt dat het leven fantastisch in elkaar zit en dat alles helpt bij de ontdekkingstocht naar jezelf. Zo laat hij u inzien dat wanneer u qua managementstijl niet voldoet aan het ideaalbeeld van een leider, dit boek u juist kansen biedt om er één te worden. Kijk, dat bedoel ik nu met de zin in de eerste alinea; dat leren soms pijn doet. Zonder door te schieten naar een hoog 'Tsjakkaaa'-gehalte toont De Bondt dat u de weg naar een goed leider als een uniek geschenk kunt zien. En ander moment van introspectie ontstaat als ik lees over het oordelen over anderen. Wie doet het niet? Oordelen over jezelf of anderen is altijd contraproductief. Het stoppen van offensief oordelen over anderen slaagt pas wanneer oordelen van anderen geen impact meer hebben op jezelf. De sleutelwoorden van De Bondt hierin zijn: 'Ik hou van mij'. Jezelf mogen ziet hij als een absoluut noodzakelijke voorwaarde om een goed leider te zijn. Wanneer dit niet het geval is, zo redeneert de auteur, blijf je afhankelijk van het oordeel van je omgeving. Wat mij tot slot echt intrigeert, is het hoofdstuk waarin De Bondt stelt dat mensen belangrijker zijn dan cijfers. Toch een wonderlijke stelling voor iemand die de CEO was van ING. Investeren in mensen leidt tot betere resultaten dan menig manager die voortdurend de focus op cijfers heeft zich kan indenken. Passievolle leiders weten anderen in hun omgeving zo te inspireren en stelt hen in staat om tot betere resultaten te komen. Passie, in tegenstelling tot vaardigheden die te leren zijn, is een onontbeerlijk ingrediënt in je leiderschapscocktail, aldus Bart de Bondt. Deze en andere levenslessen zorgen er voor dat ik een weekend lang verdiept ben in de twintig dimensies uit het eerste hoofdstuk en vol energie uitkijk naar mijn werkweek. Er is een intern bewustwordingsproces ontstaan dat voeding geeft aan een stemmetje dat me af en toe herinnert aan hetgeen ik gelezen heb en me bijstuurt. In mijn optiek zou 'De ladder van leiderschap' verplicht op de literatuurlijst moeten staan van iedereen die leiderschap als topsport beoefent want met dit boek ben je in staat om voor 'goud' te gaan!