De positionering van Reteaming - Oplossingsgericht werken als veranderstrategie brengt me een beetje in verwarring. Hoe komen de auteurs erbij om zo’n brede werkingsclaim te doen bij een methode die in krap 130 pagina’s uiteengezet kan worden? Het doet denken aan de claims van acupunctuur. De verklaring ligt in de ontstaansgeschiedenis van reteaming. Ben Furman en Tapani Ahola, de auteurs van ‘Reteaming’ en bedenkers van het concept, hielden zich in de jaren negentig al bezig met individuele therapie op basis van oplossingsgerichte psychologie. In de loop der jaren verschoof hun cliëntèle echter steeds meer in de richting van teams en uiteindelijk zelfs complete organisaties. Furman en Ahola hoefden niet veel te veranderen om met de grotere eenheden aan de slag te gaan. Althans, dat vinden ze zelf.
Ondanks de serendipiteit van de vondst snijdt de methode echter hout. Reteaming kan worden toegepast bij probleemoplossing, terwijl veel coachingsmethoden gebaseerd op positiviteit problemen juist mijden als de pest. Zo niet bij reteaming. Het doel – oplossingen realiseren – wordt meteen uitgesplitst in twaalf heldere stappen. Een aantal daarvan ligt behoorlijk voor de hand en komt ook voor in andere coachingsmethoden. Denk aan ‘uitdagende doelen stellen’ en ‘evalueer’, maar het zijn stappen als ‘vooruitgang vinden, onderkennen en voorspellen’, ‘supporters werven’ en ‘iets beloven’ die reteaming bijzonder maken. De auteurs bieden opdrachten, voorbeeldvragen en werkvormen om de stappen hanteerbaar te maken.
De praktische opzet van het boek zorgt ervoor dat je er als manager meteen mee aan de slag kunt. Voor coaches vrees ik echter dat de geboden stof wat te dun is. Dat ligt vooral aan de insteek van het boek. De auteurs hoeven hun methode niet meer te bewijzen, en dus zijn de voorbeelden in het boek volledig ontdaan van herkenningspunten en enkel ter inspiratie opgenomen. De auteurs hebben dertig jaar ervaring met de methode, maar komen nergens met concrete cases. Hierdoor is het lastig in te schatten of reteaming wel past bij de organisatiecultuur van uw cliënt of organisatie. Ook de wetenschappelijke onderbouwing ontbreekt in elke vorm. Er is veel geschreven over de toepassing van oplossingsgerichte psychologie en appreciative inquiry. Zowel met betrekking tot management en coaching. Maar Furman en Ahola doen net alsof ze de enigen zijn die hiermee bezig zijn. Dit alles betekent dat ‘Reteaming’ amper een kader biedt om zelf te komen tot de toepassingen ervan.
Aan de andere kant is ‘Reteaming’ een mooie introductie op een interessant huwelijk tussen probleemoplossend denken en appreciative inquiry. Zeker voor managers en coaches die al werken met een positieve insteek.
Over Justin van Lopik
Justin van Lopik is werkzaam bij Managementboek en hoofdredacteur van Managementboek Magazine, platform voor business professionals.
