strong>‘Verkocht’ vertelt het verhaal van Hans en Sophie. Hans en Sophie gaan trouwen en zijn druk bezig met de voorbereidingen voor hun huwelijk én het vinden van een koopwoning.
‘Verkocht’ wordt verteld vanuit de visie van Sophie en geschreven in de eerste persoon. Sophie wringt zich in allerlei bochten om aan de verwachtingen van haar toekomstige echtgenoot en aan die van haar aanstaande schoonfamilie te voldoen. Dat valt echter niet mee aangezien de twee toekomstige echtelieden enorm verschillen qua karakter en levensvisie. Hans houdt van regels, manieren en structuur. Sophie daarentegen is een impulsieve en spontane wervelwind. Feitelijk is het enige dat hen bindt, hun christelijke geloofsovertuiging.
‘Het lijkt me verstandig om niet op zijn woorden in te gaan, want de stemming wordt er niet beter op en dan weet Hans nog niet eens dat het volgende huis in een naburig dorp staat. Dat vertel ik hem pas als we in de auto zitten.’
De Jong weet de heerlijke, maar naïeve Sophie uitstekend te karakteriseren. Zelfs zó dat je haar als lezer wakker wilt schudden. Tegen haar wil zeggen dat ze haar ogen moet openen en zich moet beseffen dat niet alles van één kant kan komen. Sopie gaat erg ver in het ‘behagen’ van haar toekomstige echtgenoot. Ze zegt haar fijne baan als lerares Engels bij het ROC op, verkoopt haar autootje waar ze zo dol op was en komt Hans tegemoet in zijn wensen met betrekking tot hun toekomstige woning.
‘Max lacht om mijn enthousiasme. Hans is er ook bij gekomen en trekt zijn wenkbrauwen op. We lopen door een hal met een mooie houten trap naar de woonkamer. Natuurlijk is alles oud, maar het ziet er allemaal zo gezellig uit.’
De schrijfstijl van De Jong is vlot en plezierig en haar taalbeleving is dik in orde. Een detail, dat mij gaandeweg begon te storen, is het feit dat de auteur keer op keer de term ‘de mannen’ of ‘de heren’ bezigt. Dat zou ik in een volgend boek afwisselen met een van de vele mogelijke alternatieven.
‘Mijn mond valt open van verbazing. Het duurt even voordat het tot me doordringt, maar dan maakt een blinde woede zich van me meester. Ik voel mijn wangen rood worden en het lijkt wel alsof mijn hoofd uit elkaar barst.’
De proloog keert terug in het plot dat niet geheel als een verrassing komt. Kortom, een fijne, vaak herkenbare feelgood roman, die een zekere waarschuwing herbergt.
