Het jeugdkabinet was een initiatief van Jip Samhoud, die gegrepen werd door het initiatief van zijn vader, consultant Salem Samhoud, om met Visie 21 een meerjarig perspectief voor Nederland te ontwikkelen. Het jeugdkabinet moet vooral beleidsmakers adviseren en activiteiten organiseren om Nederland beter, vrolijker, schoner en leuker te maken. In zijn boekje 'Het kan allemaal zoveel beter!' doet Samhoud verslag van de werkzaamheden van zijn kabinet. Of Nederland vrolijker is geworden van de werkzaamheden van het jeugdkabinet wordt uit het boek niet duidelijk. Samhoud zelf is er in ieder geval niet vrolijker van geworden; hij heeft er zelfs een behoorlijke hekel aan de politiek aan over gehouden: 'Ik heb inmiddels ook wel gezien dat om echt wat te veranderen in Nederland je niet in politiek Den Haag moet zijn.' Daarom gaat hij zijn toekomstige carrière ook vooral op het bedrijfsleven richten. Het ministerschap hoeft voor hem niet zo; dat gaat toch meer om het gezicht dan om de inhoud, zo is zijn cynische conclusie. Meer waardering heeft hij voor de functie van woordvoerder van de minister. Die hebben verstand van zaken en zijn de hele dag van alles aan het regelen. Dat dit regelen vooral te maken heeft met een zo positief mogelijk imago van de minister, is Samhoud overigens ontgaan. Los daarvan heeft hij een onderhoudend boekje geschreven over de wederwaardigheden van een groepje enthousiaste, idealistische jongeren in de Haagse slangenkuil. Dat dit op belangrijke punten op een koude douche is uitgelopen, valt Samhoud en zijn collega's in het Jeugdkabinet niet te verwijten. Wat resteert is een boekje dat het negatieve beeld dat bij veel mensen over Den Haag bestaat, bevestigt en verder inkleurt. Sommige politici komen er positief uit (Femke Halsema), andere negatief (André Rouvoet). Het boekje van Samhoud doet denken aan een andere recente beschrijving van Haagse avonturen door een buitenstaander: 'Het innovatieplatform' van de voormalige secretaris van dit overlegorgaan over innovatie in de polder, Frans Nauta. Zowel Nauta als Samhoud zijn teleurgesteld over hun Haagse avontuur en schetsen op onderdelen overeenkomstige beelden. Vooral de gerichtheid op eigen positie en overkomen in de media wordt in beide boeken gehekeld. De ene auteur is een scholier, terwijl de ander al een maatschappelijke carrière achter zich heeft en geacht mag worden zijn jeugdige naïviteit te hebben afgelegd. Als lezer van 'Het kan allemaal zoveel beter!' ben je vooral nieuwsgierig naar wat er volgens de jongeren beter kan in ons land. De voorstellen hierover zijn over het algemeen weinig nieuw en al vaker en beter bepleit: het ontwikkelen van een visie, verdere professionalisering, meer teambuilding, meer ambitie, meer aandacht voor duurzaamheid en het aanmerken van onderwijs als een speerpunt. Je valt door deze pleidooien niet van verrassing uit je stoel. De waarde van dit boek zit er vooral in dat helder wordt geadstrueerd dat de politiek in sneltreinvaart bezig is om de jongeren nog verder van zich te vervreemden dan nu al het geval is. Daarmee wordt het legitimiteitsprobleem van de Haagse kaasstolp alsmaar groter en nijpender.
Over Ton Horrevorts
Ton Horrevorts (1950-2011) was onder andere directeur van HMSmanagement, partner voor de overheid in transformatieprocessen. Hij was jarenlang als adviseur betrokken bij veranderings- en vernieuwingsprocessen in de publieke sector en geïntrigeerd door het vertrouwensprobleem van de overheid.
