Zombiebusiness

Guido Thys gaat in 'Zombiebusiness' de confrontatie niet uit de weg. Het boek is niet vernieuwend in de zin dat de beschreven zaken binnen organisaties niet bekend zijn, maar het blijft volgens de auteur nog te vaak bij herkenning alleen, en het 'doen' wordt vervolgens nagelaten. Hij legt de vinger feilloos en op confronterende wijze op de zere plek en komt uiteindelijk met een oplossing. Nu is het aan werknemers en organisaties om er wat mee te doen. Het boek is prima leesbaar, de verlammende effecten van het top-down denken en het denken in geld en niet in waardecreatie zijn bijvoorbeeld op een ludieke manier beschreven. Mijn advies: Gelijk toevoegen aan de persoonlijke bibliotheek van alle werknemers. 'Zombiebusiness' is logisch opgezet. De inhoud wordt ondersteund door quotes en verwijzingen naar veel andere auteurs. Door het gebruik van gericht beeldmateriaal had het boek nog aan aantrekkelijkheid kunnen winnen. Thys schrijft in een losse en confronterende stijl, die voor velen aansprekend zal zijn. Hij gaat bovendien vooral in op de praktijk, zonder de theoretische onderbouwing uit het oog te verliezen. Wie direct de gedachte had dat dit boek zou gaan over individueel gedrag van mensen heeft het mis. Het gaat om zaken die worden veroorzaakt door het collectief gedrag van mensen, zoals regels, workarounds, nodeloze vergaderingen, winstbejag, interne gerichtheid, slecht leiderschap, onnodige managementlagen, etc. Een belangrijke rode draad is dat organisaties en vooral werknemers, door de hoeveelheid aan regels, workarounds en controles, niet meer normaal kunnen functioneren en dat dit in praktijk verstikkend en geestdodend werkt. Mooi voorbeeld van het laatste is het volgende citaat:'Het management verwacht van professionals niets minder dan lijdzame acceptatie, financiële afhankelijkheid, gehoorzaamheid en tegelijkertijd ook trouw. Volgens het woordenboek komen de professionals dan ook in aanmerking voor de status van slaaf.' Het is mogelijk om dit soort zaken, die nog steeds binnen veel organisaties spelen, weg te nemen. Gebruik het gezonde verstand, maak keuzes en durf de cultuur en structuur te veranderen. Op dit gebied kan ik mij volledig vinden in de mening van de auteur en ik ben eveneens van mening dat al te starre structuren niet meer passen in onze snelveranderende maatschappij. Een andere rode draad is dat organisaties, door een gebrek aan visie, het ontbreken van leiderschap en een inhalige houding, vergeten zijn waar het nu eigenlijk over gaat. Het gaat namelijk om de klant en het leveren van toegevoegde waarde in de relatie tussen klant en organisatie, waarbij de medewerkers en niet de managers een essentiële rol spelen. Winst of aandeelhouderswaarde is slechts een resultante van het bereiken van het doel dat iedere organisatie primair voor ogen zou moeten hebben, namelijk het voldoen aan de continue veranderende wensen van de klant. De auteur zet dan ook nadrukkelijk in op waardecreatie voor direct belanghebbenden. Ander opvallend punt; innovatie is geen speerpunt maar dient sowieso in de genen van de organisatie te zitten. In ieder geval iets om rekening mee te houden in het werving & selectiebeleid en de talentontwikkeling binnen organisaties en hier is, zoals ik al vaker heb geschreven, nog veel te doen. Blijft het in dit boek alleen bij prikken en constateren? Het antwoord is nee. Thys komt met het idee van een manifest dat prevaleert boven begrippen als visie, missie en strategie. Een manifest dat voor iedere werknemer, maar ook voor klanten, herkenbaar en begrijpelijk is. Het is vervolgens aan de organisatie om die mooie woorden nu eens om te zetten in daden. Leesadvies: Dit boek is voor iedereen die werkzaam is binnen een organisatie wenselijk om te lezen en daarna over te gaan tot het starten van het creëren van toegevoegde waarde voor klant, zichzelf en de organisatie.