Vol hoofd

Boer deelt zijn ervaringen over hoe het is om een kind te hebben met PDD-NOS. Zo reageert Jurre anders dan andere kinderen en wordt – daardoor – ook door veel kinderen ‘anders’ behandeld. Als ouders van een kind PDD-NOS ben je volgens Boer continu bezig de puzzelstukjes op hun plaats te leggen. Voor Boer was dat de voornaamste aanleiding om een boek over zijn zoon te schrijven. Tijdens de wording van ‘Vol hoofd’ denkt hij ook veel na over zijn eigen jeugd en beseft gaandeweg dat autisme een grote erfelijke component bezit. Boer schetst, door middel van diverse korte verhalen, een ontroerend en heel persoonlijk beeld van zijn zoon. Hij laat in zijn boek zien zijn zoon heel goed te kennen. Boer is trots op zijn zoon, zoveel is duidelijk! Hij maakt zich echter ook zorgen over de toekomst van Jurre. Jurre heeft behoefte aan voorspelbaarheid en een ordelijkheid en vindt de omgeving met regelmaat chaotisch. De auteur beschrijft de worsteling van zijn zoon met zijn omgeving op een heel verhelderende manier. Hij blikt ook met regelmaat terug op zijn eigen jeugd, de moeilijkheden die hij toen ondervond en hoe hij zichzelf beter leerde begrijpen. Ongetwijfeld heel herkenbaar voor velen! Een citaat uit 'Vol hoofd' wil ik alvast graag met u delen, omdat ik het heel veelzeggend en aangrijpend vind: ‘Ik ben anders; leer op een andere manier. Dat wordt me steeds opnieuw verteld. Ik weet niet hoe het wel zou moeten. Ik wil er nog niet aan denken. Leren wil ik net als ieder ander zoals het hoort. Als dat niet kan dan hoeft het niet meer voor mij. Wil ik dan wel leven. Ik ben te zwaar op de hand.’