Het versnellingseffect

Farid Tabarki gelooft dat vooruitgang begint bij het begrijpen van verandering. Als oprichter van Studio Zeitgeist duidt hij de Europese tijdgeest, van radcale vernieuwing tot behoudzucht in vermomming. Zijn boek Het einde van het midden - Wat een maatschappij van extremen betekent voor mens, bedrijf en politiek bleek geen voorspelling maar een diagnose die met de jaren scherper werd. Farid was columnist voor Het Financiële Dagblad, presenteerde programma's als MTV Coolpolitics en Durf te denken: van Socrates tot Sarte - en werd door WNL op Zondag vorig jaar voorgedragen als 'minister van AI'. Voorlopig blijft hij echter spreker, gespreksleider en toezichthouder bij onder meer Hogeschool Injolland en woningcorporatie Stadgenoot. Hij stond in 2024 ook aan het hoofd van de Utrechtse Adviescommissie Cultuurnota 2025-2028, en blijft onderweg - letterlijk. Van de 200 landen die er zijn heeft hij er 190 bezocht. De wereld als studieobject, de mens als constante factor.

Joey Hullegie ziet verbanden waar anderen structuren zien. Hij denkt niet lineair, maar in lagen — tussen idee en instinct, analyse en verbeelding. Hij werkte voor merken als Coca-Cola en Unilever aan positionering en culturele strategie. Recent hielp hij mee bij de lancering van de fintech-app Woolsocks en stond hij aan de wieg van energie disruptor Frank Energie. Zijn talent ligt in het blootleggen van wat onder de oppervlakte speelt — de logica achter de tijdgeest, maar ook de weerstand ertegen. Sinds 2014 is hij verbonden aan Studio Zeitgeist, waar hij maatschappelijke en culturele verandering onderzoekt en vertaalt naar strategie en betekenis. Hij was co-auteur van Dappere Nieuwe Wereld en mede-grondlegger van de Transformation Playground. Samen met Farid Tabarki schreef hij Het Versnellings­effect, over wat er gebeurt wanneer de snelheid van verandering de mens voorbijstreeft. Hij pendelt tussen de corporate Zuid-As in Amsterdam en het surfstrand van Arrifana in de  Algarve, zwijgt graag hardop, en heeft een zeldzaam talent om complexiteit tot iets eenvoudigs te maken — zonder het simpel te laten worden.