Tara Hunt is een verhalenverteller. In 'De whuffie factor' doet zij in veel, heel veel verschillende verhalen en voorbeelden verslag van hoe je kunt slagen in en met online communities. Zij begint haar betoog met hoe ze ooit zelf haar eerste stappen zette, met niets. Om vervolgens uit de weiden over hoe ook grote bedrijven hun plek kunnen verdienen in dit landschap. Want niet alleen individuen, maar ook bedrijven als bijvoorbeeld Apple hebben door dat er veel te halen is door het vergaren van whuffie. Zo knullig als het klinkt, is whuffie niets meer of minder dan een aanduiding voor sociaal kapitaal, een waar alternatief voor geld dat verder en vooral dieper gaat... Zo onsamenhangend als de verschillende verhalen en voorbeelden over het gebruik van de kracht van online communities voor persoonlijk en zakelijk succes lijken, zo gestructureerd zijn ze in 'De whuffie factor' bijeengebracht. In een van de eerste hoofdstukken, 'De impact van gemeenschapsmarketing' genaamd, zet Hunt uiteen dat het vergaren van sociaal kapitaal, whuffie, idealiter plaatsvindt in vijf stappen: - Draai de megafoon eens om: stop met praten en luister. - Word onderdeel van de gemeenschap die je bedient. Ga je kantoor uit en zoek die gemeenschap op. - Zorg dat je opvalt en creëer fantastische ervaringen voor je klanten. - Laat de chaos toe en plan niet te veel. Leer in te spelen op situaties en erken de magie van het alledaagse. - Stel vast wat je hogere doel is. Sociaal kapitaal neemt alleen in waarde toe wanneer je het weggeeft; waar het om gaat is dat je anderen helpt vooruit te komen. In de hoofdstukken die daarop volgen krijgen deze stappen meer diepgang en worden zij geïllustreerd met concrete voorbeelden. Vooral het hoofdstuk over het deel uitmaken van de gemeenschap die je bouwt en het gebruik van sociale media komt erg goed tot zijn recht. Bloggen, vloggen, podcasten, Twitter en wiki's, bijvoorbeeld, krijgen een heldere toelichting, iets waar veel mensen mee geholpen zullen zijn. Daarbij gaat zij niet zozeer in op de techniek en de vele beschikbare hulpmiddelen, maar concentreert Hunt zich op de 'waarom'-vraag van het gebuik van sociale media. Een fraai voorbeeld is hoe zij een tegengeluid laat horen op de opvatting dat via Twitter zo veel en zo vaak trivialiteiten gedeeld lijken te worden. Zo ziet zij in iedere uiting via dit medium in potentie een manier om het toeval een handje te helpen, om mensen IRL ('in real life', voor de minder gevorderden) tot elkaar te brengen. En dan is het helemaal niet zo onbenullig om te laten weten wat je op enig moment doet of waar je je bevindt. Niet voor niets zijn chaos en toeval sleutelwoorden als het om online communities gaat. Eerlijk gezegd kan ik mij wel voorstellen dat mensen bedenkingen hebben bij het horen van een titel als 'De whuffie factor' of de verhalen over het vergaren van sociaal kapitaal. Dat dat wat zweverig kan overkomen. Toch ziet Tara Hunt kans haar lezers met aansprekende en inspirerende voorbeelden op weg te helpen in het woud van online communities. Bovendien geven haar tips en aanwijzingen concreet houvast voor wie zijn of haar eerste stappen wil zetten. En uit eigen ervaring kan ik zeggen dat ik mij hierdoor ook gesterkt zie in wat ik zelf tot nu toe probeer en pionier. En al doorrommelend - ik laat de chaos toe - zal ik het boek met regelmaat blijven pakken om te zien of ik nog op de goede weg ben of misschien een afslag gemist heb. Want dat kan zomaar gebeuren in die onoverzichtelijke communities.
Over Perry Oostrum
Per Oostrum begon met schrijven op de middelbare school. Wie niet? Serieus werd het toen hij over zijn grote passie, popmuziek, begon te publiceren in verschillende tijdschriften. 'Mannenleed, een crisisroman' is zijn eerste fictieve werk. Hij werkt als zelfstandig adviseur op het vlak van het onderkennen en beheersbaar maken van risico's en het realiseren van organisatieveranderingen. Per is getrouwd, heeft twee zonen en woont in Wassenaar.
