Wat willen ze nou eigenlijk?

‘Wat willen ze nou eigenlijk? (en wat wil ik?)’ is onderdeel van twee series: de Taalanker-serie en de Secretaresse Assistent Wijzer-serie. Het feit dat het exemplaar in mijn handen tot die laatste behoort, roept echter wel de vraag op of het boek aan mijn verwachtingen als jonge, startende, adviseur kan voldoen. Het is dan ook een tijdje op mijn stapel blijven liggen, maar de beperkte omvang van het boek maakt het toch wel heel gemakkelijk om het boek op te pakken en te gaan lezen. Hugo Roele heeft die toegankelijkheid ook verder vergroot met een heldere opbouw en verhelderende voorbeelden en overzichten. Mijn angst over het niveau wordt in het begin wel bevestigd door het simpele taalgebruik. Maar alles went en gaandeweg het lezen merk ik dat de schrijver een aantal sterke en fundamentele punten maakt waar ik het mee eens ben. Deze ‘communicatieregels’ zijn misschien een aantal open deuren, zoals ‘je bereikt meer als mensen iets doen uit vrije wil’ en mensen luisteren eerder als je de tijd neemt naar hen te luisteren, maar kloppen in mijn ogen wel. Volgens Roele is goed communiceren alleen mogelijk als je niet afgeleid wordt door andere (interne) zaken en dus begint goed luisteren bij jezelf. Wanneer je zelf bewust bent van jouw gevoelens, ben je in staat te luisteren naar de ander. Wanneer je in staat bent om goed te luisteren, kun je achterhalen wat de achterliggende behoeften van je gesprekspartner zijn. Vervolgens kun je ook handelen naar deze behoeften en aan een oplossing werken. Dit is inderdaad van belang als je effectief wilt communiceren en het komt duidelijk naar voren in het boek, maar wordt te omslachtig uitgelegd. Zo voegt het model van de schrijver om je eigen behoeften in kaart te brengen, de behoeftebloem, in mijn ogen weinig toe. Toch zijn het vooral de sterke punten van het boek die mij bijblijven. Ook vanuit mijn perspectief als jonge adviseur zie ik bruikbare technieken en uitgangspunten. Voorbeelden hiervan zijn het uitstellen van je oordeel en je bewust zijn van het feit dat je soms meer aandacht aan de behoeften van anderen moet schenken voordat je de volgende stap zet naar een analyse of een actie. Deze inzichten kunnen een jonge adviseur helpen om effectief te communiceren in adviesgesprekken. Daarom is het laatste hoofdstuk ook een waardevolle toevoeging: hoe doe je de ander een verzoek? Het is uiteindelijk jammer dat het boek toch te oppervlakkig blijft. ‘Wat willen ze nou eigenlijk? (en wat wil ik?)’ had nog korter kunnen zijn en nog meer gericht kunnen zijn op zelfsturing. Al met al is het wel een handig en kort overzicht voor de lezer die nog niets weet over communicatie. Daarnaast zullen een aantal modellen ook zeker van waarde zijn als overzicht voor mensen die al meer kennis hebben op het gebied. Het is uiteindelijk even doorzetten, maar het boek biedt een aantal bruikbare tools en inzichten.