Het 65-jarige bestaan van de VN was voor de emeritus hoogleraren Peter Baehr en Leon Gordenker aanleiding zich te mengen in de discussie aangaande de werking van het VN-systeem. In hun boek met de voor deze gelegenheid passende titel 'Moet de VN niet met pensioen?' geven zij een beeld van het functioneren van de VN gedurende de afgelopen 65 jaar. Zij doen dit door de drie belangrijkste taken van de VN te bespreken. Deze taken zijn handhaving van vrede en veiligheid, welzijn en ontwikkeling en bescherming van mensenrechten.
Op basis van deze bespreking proberen beide heren de toegevoegde waarde van de VN te bepalen en een antwoord te geven op de vraag of de VN nog wel van deze tijd is? De aanleiding en de titel van het boek vind ik erg leuk en creatief gekozen. Daarnaast sluit het onderwerp van het boek aan bij de actuele discussie over de toekomst en het nut van het VN-systeem. Het boek is grofweg opgedeeld in drie delen, waarbij in elk deel aandacht wordt besteed aan één van de bovengenoemde hoofdtaken van de VN. Hierna volgt een beschouwende analyse over de toegevoegde waarde van de VN. De VN heeft in de afgelopen 65 jaar zeker een belangrijke rol op het internationale toneel gespeeld, ondanks gebrek aan noodzakelijke hervormingen en afhankelijkheid van belangen van lidstaten. Aldus de auteurs op basis van hun analyse. Lang niet alle VN-resoluties zijn met succes uitgevoerd, maar vooral op het vlak van informatievergaring en overlegstructuren dichten de auteurs de VN een belangrijk rol toe.
Ook binnen de huidige internationale betrekkingen kan de VN wel degelijk nog een rol spelen. Hierbij moet volgens mij en de auteurs duidelijk rekening gehouden worden met het feit dat de belangen van de lidstaten leidend zijn voor het functioneren van de VN. Met pensioen hoeft de VN dus zeker niet. 'Moet de VN niet met pensioen' is een voor iedereen leesbaar boek over het functioneren van de VN. Het boek lijkt dan ook te zijn geschreven voor een groter publiek dan 'internationalisten', waar ik mezelf toe reken. Toch hinken de auteurs naar mijn idee een beetje op twee gedachten wat betreft de doelgroep van het boek. Is het boek bedoeld als leuk boek om wat beter kennis te maken met de VN en de werking van het VN-systeem? Of is het een bijdrage aan de wetenschappelijke discussie over het functioneren van de VN? Voor het eerste doel vind ik met name het eerste deel van het boek soms wat ongestructureerd en onduidelijk. Voor een bijdrage aan het wetenschappelijke debat aangaande de VN zijn de analyse en argumentatie echter niet diepgaand genoeg. Ondanks deze onduidelijkheid denk ik dat het boek een aanrader is voor diegenen die gewoon wat meer achtergrondinformatie willen hebben bij de nieuwsberichten.
