De hersenen zijn in. Er is de afgelopen tien jaar enorm veel ontdekt over de werking van het brein. Wetenschappers als Ap Dijksterhuis, Margriet Sitskoorn, Carol Dweck, Robert Cialdini en Lone Frank hebben naam gemaakt met publicaties op het grensgebied tussen biologie en psychologie. Auteurs als Malcolm Gladwell en Daniel Pink hebben er enkele wereldwijde bestsellers over geschreven en een blad als ‘Psychologie Magazine’ is gegroeid van populair blad voor geïnteresseerden tot mainstream magazine met een maandelijkse oplage van meer dan 100.000 stuks.
Op die golf meevarend publiceerden Nina Lazerom en Ria van Dinteren, beide in verschillende hoedanigheden al jarenlang professioneel werkzaam op het gebied van Human Resource Development (HRD), het boek ‘Brein@work’. Hierin proberen ze al die nieuwe inzichten in het menselijke brein te incorporeren in hun eigen vakgebied. Want weten dat zintuiglijk leren – om maar een van de nieuwe inzichten te noemen – het leerproces enorm kan versnellen is één, maar wil de HRD-professional er wat aan hebben, dan zal hij of zij die kennis ook in de eigen organisatie moeten toepassen.
De samenstellers maken deel uit van Breingroep, in 2007 binnen beroepsvereniging NVO2 opgericht. Een gezelschap dat sindsdien verbinding zoekt met wetenschappers in het ‘breindomein’ om gezamenlijk te komen tot nieuwe methoden voor het beïnvloeden van gedrag en het stimuleren of versnellen van het menselijk vermogen om te leren. Met name aan de Universiteit van Amsterdam vonden ze gehoor bij neuropsycholoog Jaap Murre en neurobioloog Wytse Wadman, maar ook Margriet Sitskoorn zelf, verbonden aan de Universiteit van Tilburg, bleek bereid mee te werken, samen met een respectabel gezelschap van HRD-professionals.
Die kruisbestuiving tussen praktijk en wetenschap heeft een interessante bundel opgeleverd. Meerdere auteurs proberen in hun bijdrage de kloof tussen theorie en praktijk te dichten. Dat lukt lang niet altijd, maar levert in de meeste gevallen wel zeer leesbare teksten op, die op z’n minst begrijpelijk zijn, maar soms ook echt laten zien hoe de nieuwe inzichten in de dagelijkse praktijk tot mooie resultaten kunnen leiden.
Zo blijkt alleen al de wetenschap dat het brein een plastisch orgaan is waarbinnen tussen de verschillende cellen altijd nieuwe verbindingen mogelijk zijn, onafhankelijk van de leeftijd van de bezitter van dat brein, aan HRD-managers een krachtig instrument te verschaffen in de communicatie met hun medewerkers. Mensen die vastgeroest zitten in dooddoeners als ‘zo ben ik nou eenmaal’ blijken bereid zich in nieuwe leersituaties te werpen als ze begrijpen dat hun brein heus tot iets nieuws in staat is – en bijna steevast hebben ze daar nog lol in ook.
Het is maar een van vele voorbeelden die in het boek de revue passeren. Sommige bijdragen zijn ronduit saai, andere niet bijster vernieuwend, maar samen vormen ze een voor de HRD-manager waardevolle ‘upgrade’ naar een niveau waar het vaak zielloze cursuswezen zoals we dat kennen, een boel aan kan hebben.
